Φαντασία στην εξουσία

(Αφιέρωμα στον Ντάν και στους συνοδοιπόρους του)

Ένα από τα κεντρικότερα συνθήματα με πολλές έννοιες που βροντοφώναζε η νεολαία στους δρόμους και τα πανεπιστήμια της Ευρώπης, κυρίως στην Γαλλία τον Μάιο του 1968, ήταν «φαντασία στην εξουσία», κάνοντας τη δική τους επανάσταση ενάντια στην αυταρχική και καταπιεστική εξουσία ζητώντας έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο.
Εκεί ήταν και ο επονομαζόμενος τότε «Κόκκινος Ντάν», ένας από τους πρωταγωνιστές του ξεσηκωμού της νεολαίας.
Εμείς τότε στην Ελλάδα είχαμε χούντα, όπου κάποιοι εθνοσωτήρες συνταγματάρχες μας είχαν βάλει στο γύψο με την ανοχή – συναίνεση χωρών, που σήμερα μας έχουν σε οικονομική και όχι μόνο επιτήρηση.
Την εποχή εκείνη, χιλιάδες Έλληνες, στέλνονταν στα ξερονήσια, αυτά που σήμερα μας ζητούν να πουλήσουμε για να εξοφλήσουμε το χρέος μας.
Το χρέος που δημιούργησαν μετά την μεταπολίτευση οι κυβερνήσεις και οι ίδιες πολιτικές οικογένειες που μας κυβερνούν και σήμερα.
Δεν πρέπει να ξεχάσω ότι τότε ακούγαμε Καζαντζίδη, που τραγουδούσε για τους μετανάστες (όχι τους Αλβανούς), αλλά για τους Έλληνες που έφευγαν κατά χιλιάδες στην Γερμανία και άλλες χώρες, για να εξοικονομήσουν ένα κομμάτι ψωμί και με τα φθηνά και νεανικά τους χέρια να ανοικοδομήσουν τις χώρες που σήμερα μας έχουν ανυπόληπτους.
Η νεολαία της Ελλάδας έκανε τη δική της επανάσταση, έξι χρόνια μετά, στους δρόμους και στα Πανεπιστήμια, όπου κατάφερε την πτώση της χούντας, με το έπος του Πολυτεχνείου.
Από τότε πέρασαν τριάντα πέντε τόσα χρόνια και κάποιοι δικοί μας «Κόκκινοι Ντάν», όπως κι εσύ τότε, ασπρομάλληδες πλέον, έχουν προ καιρού αλλάξει πλεύση, διαφεντεύοντας τους λαούς τους, με σκληρά και αντιλαϊκά μέτρα.
Αποτύχαμε, φίλε Ντάν, δεν κατορθώσαμε τον κόσμο να τον κάνουμε καλύτερο και δικαιότερο, διότι στην διαδρομή προδώσαμε τα πιστεύω μας για τη δόξα και το χρήμα κι ας σε είδα πρόσφατα στο Ευρωκοινοβούλιο, πράσινο Ευρωβουλευτή, να υπερασπίζεσαι κάποιες θέσεις της χώρας μου, μπροστά στους άφωνους κοιλαράδες Έλληνες Ευρωβουλευτές.
Δεν γνωρίζω σήμερα τι πρεσβεύεις, πάντως όχι τα ιδανικά που είχες και φώναζες στους δρόμους και τα Πανεπιστήμια όπου έξι χρόνια αργότερα κάποιοι Έλληνες «επαναστάτες» φώναζαν τα ίδια συνθήματα αλλά προ καιρού και αυτοί τα έχουν εξαργυρώσει για μια δερμάτινη πολυθρόνα, με ένα κοστούμι και γραβάτα και ύφος μπλαζέ.

Χ.Κ.

Υ.Γ.: Ο επονομαζόμενος «κόκκινος Νταν» σήμερα είναι ευρωβουλευτής του κόμματος των Πράσινων της Γαλλίας και το όνομά του είναι Ντανιέλ Κομ Μπεντιτ.
Όσο για τους Έλληνες «Νταν» της εποχής εκείνης οι παλαιότεροι τους γνωρίζουν, οι δε νεότεροι ας φροντίσουν να τους μάθουν και για να τους βοηθήσω σήμερα είναι επίκαιροι στο πολιτικό στίβο.