Ο έλληνας Κάρλος Μένεμ!

«Δεν θα σας προδώσω ποτέ, δεν θα σας προδώσω ποτέ!»

Αυτή ήταν η τελευταία φράση της τελευταίας προεκλογικής ομιλίας του σοσιαλιστή ηγέτη Κάρλος Μένεμ, πριν ο λαός της Αργεντινής τον εκλέξει με συντριπτικά ποσοστά στην θέση του προέδρου της Αργεντινής.
Την επαύριο των εκλογών έκοψε τις «λαϊκές φαβορίτες του» κι «έμαθε» ότι η οικονομική κατάσταση της χώρας ήταν τραγική.
Ο νέος πρόεδρος αθέτησε όλες τις υποσχέσεις του, υιοθετώντας τις πιο ακραίες συνταγές του νεοφιλελευθερισμού.
Όργανο της πιο ακραίας καπιταλιστικής πολιτικής, διεφθαρμένος ως το κόκαλο, ανερυθρίαστος ψεύτης, χρησιμοποίησε κι εκμαύλισε το όνομα του σοσιαλισμού, σύροντας τη χώρα σε μια πρωτοφανή περιπέτεια και το λαό σε μια άνευ προηγουμένου, φτώχεια.
Ο περονιστής πρόεδρος, Κάρλος Μένεμ, κατά τη δεκαετή θητεία του 1989-1999, ακολουθώντας πιστά την πολιτική του Ρέιγκαν και της Θάτσερ, ιδιωτικοποίησε πάνω από 400 κρατικές επιχειρήσεις.
Πολλές επιχειρήσεις πουλήθηκαν, παρότι ήταν κερδοφόρες και στρατηγικής σημασίας για τη χώρα, όπως οι εταιρίες Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου. Στηρίχθηκε σε ένα πολιτικό σύστημα, το οποίο διέφθειρε με τα χρήματα που παίχτηκαν γύρω από τις ιδιωτικοποιήσεις, καθώς και στον έλεγχο της Δικαιοσύνης, η οποία κουκούλωσε τα σχετικά σκάνδαλα.
Βιομηχανίες, χαλυβουργίες, τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες, συγκοινωνίες, επικοινωνίες, εκποιήθηκαν αντί χαμηλού τιμήματος, συχνά σε τιμές χαμηλότερες της αξίας τους. Οι προστατευτικοί φραγμοί είχαν καταργηθεί, η εργασιακή νομοθεσία είχε προσαρμοστεί στις νεοφιλελεύθερες επιταγές και το πέζος είχε συνδεθεί με το δολάριο σε μία σταθερή ισοτιμία της τάξης ένα προς ένα. Μάλιστα υπήρχαν σοβαρές σκέψεις για την αντικατάσταση του εθνικού νομίσματος με το δολάριο.
Ο ίδιος ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας χαρακτήριζε την Αργεντινή ως «οικονομικό θαύμα», ο Μένεμ δεχόταν τα συγχαρητήρια Αμερικανών προέδρων και οικονομικών παραγόντων και όλοι βιάστηκαν να μιλήσουν για μία «αναδυόμενη οικονομία».
Οι ιδιωτικοποιήσεις, όμως, προκάλεσαν την εξάρτηση ολόκληρων κλάδων της οικονομίας της Αργεντινής από οικονομικά κέντρα εκτός χώρας, γεγονός που την κατέστησε εξαιρετικά ευάλωτη, στην κερδοσκοπία και στη «μετανάστευση» των κεφαλαίων.

Η πολιτική του είχε ως συνέπεια μια οικονομική γενοκτονία: το 1999, όταν τελείωσε η δεύτερη θητεία του, στην Αργεντινή πέθαιναν καθημερινά 100 άτομα από την πείνα, εκ των οποίων τα 55 ήταν παιδιά.
Ο υπουργός Οικονοµικών Ντοµίνγκο Καβάλιο παρουσίασε το σχέδιο «Μηδενικό έλλειµµα», που προέβλεπε σκληρή λιτότητα κατά παραγγελία του ΔΝΤ, περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και στους µισθούς και στις συντάξεις των δηµοσίων υπαλλήλων.
Αυτά τα «μέτρα» βύθισαν τη χώρα στην ύφεση και προκάλεσαν μια γιγαντιαία αναδιανομή του πλούτου υπέρ των καπιταλιστών. ( θα υπάρξει εκτενής ανάρτηση για το μέγεθος της φτώχειας).

Η αύξηση των κερδών των καπιταλιστικών ομίλων διέλυσε τη χώρα!!!

Στα επιτεύγματά του, εκτός από την διάλυση της οικονομίας, το ξεπούλημα των μεγάλων, βιομηχανικά, μονάδων, την απόλυτη αφοσίωση στο μεγάλο αφεντικό της περιοχής, τις ΗΠΑ, τη μετατροπή της πρωτεύουσας Μπουένος Αύρες των 15 εκατομμυρίων κατοίκων από «Παρίσι της Λατινικής Αμερικής» στη «Μέκκα των Αστέγων», της διάλυση του κοινωνικού ιστού, την εξαφάνιση της μεσαίας και μικρομεσαίας τάξης που πια όλοι μαζί στοιβάζονταν στους πένητες, θα πρέπει να προστεθεί και η δράση του ως «λαθρέμπορου». Τουλάχιστον με αυτές τις κατηγορίες συνελήφθη και μάλιστα κατά τη διάρκεια της κατάθεσής του σε ομοσπονδιακό δικαστή στο Μπουένος Αύρες.
Η κατηγορία ήταν ότι «επικεφαλής μιας παράνομης εταιρίας», με άκρα μυστικότητα πωλούσε όπλα στην Κροατία από το 1991 έως το 1993, κατά την εποχή του πολέμου (όταν είχε ανακοινωθεί εμπάργκο όπλων για την Κροατία) και στον Ισημερινό, το 1995, όταν υπήρχε πολεμική αντιπαράθεση με το Περού, τη στιγμή που η Αργεντινή ήταν το κράτος εγγυητής για τον πόλεμο Ισημερινού - Περού.
Η επανάσταση – χρέος του λαού, όταν οι ηγέτες ξεπουλούν τη χώρα και τα όνειρα των πολιτών – που ακολούθησε το 2001, απάλλαξε τη χώρα, τουλάχιστον, από τους δοσίλογους πολιτικούς.

Το μάθημα της Αργεντινής είναι πολύτιμο:
• αποκάλυψε σε τόσο μεγάλη έκταση ότι η Σοσιαλδημοκρατία είναι παιδί του καπιταλισμού, όπως το ζούμε και στη χώρα μας
• μας δίδαξε, λόγω της ουσιαστικής αποτυχίας της, ότι η επανάσταση απέναντι στον καπιταλισμό και τις ζοφερές παραφυάδες του, πρέπει να ακολουθείται από τον ύψιστο στόχο της ΛΑΪΚΗΣ, ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!
Υ.Γ. Όλοι οι «σοσιαλιστές» ηγέτες της μιας χρήσης, όργανα του παράφυση, άκρατου καπιταλισμού, είτε διέφυγαν με ελικόπτερα είτε παρέμειναν ως σύμβολα της ανθρωποειδούς καταλήστευσης του λαού. Στο καιόμενο τέλος τους, παρέσυραν και το κόμμα που τους ανέδειξε!

Δεν υπάρχουν σχόλια: