Την πιο εύστοχη δήλωση από την απαρχή του πολιτικού του βίου ως σήμερα έκανε ο Γ. Καρατζαφέρης, ζητώντας από τα 3 κόμματα που συμφωνούν, επί της ουσίας, με τα μέτρα του «μονόδρομου της σωτηρίας του ελληνικού κεφαλαίου», να συγκυβερνήσουν σε οικουμενική κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον Γ. Π. Παπανδρέου.
Ο ίδιος, προφανώς, ήθελε να δώσει τον τόνο της ψευδεπίγραφης λαϊκής συμμετοχής, με βάση τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών.Άθελά του όμως έβαλε τα πράγματα στη θέση τους και θα εξηγήσουμε γιατί.
Μια ενδεχόμενη οικουμενική κυβέρνηση θα εμπλέξει, άμεσα τα κόμματα της μείζονος και ελάσσονος δεξιάς, ανεξάρτητα από την πρόσφατη ψήφο τους στη Βουλή, με το πρόγραμμα απεμπόλησης βασικών κοινωνικών δικαιωμάτων. Ταυτόχρονα, θα ανοίξει η βαθιά ιδεολογική τάφρος με τα κόμματα της Αριστεράς και της Ευρωαριστεράς.
Είναι η μεγάλη ευκαιρία να πέσουν οι μάσκες της «συναίνεσης», του «διαλόγου» και του «σκεπτικισμού». Θα μείνουν δυο ιδέες να πλανώνται πάνω από τους πολίτες: η ιδέα της αναγκαίας φτωχοποίησης και η ιδέα της ανατροπής.
Με τη συμμετοχή τους στην οικουμενική κυβέρνηση, η ΝΔ, το ΛΑΟΣ – κι η Ντόρα Μπακογιάννη με το αναμενόμενο κομματικό της μόρφωμα – θα προσυπογράψουν την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, θα ταυτιστούν μαζί του, σε μια ευρεία κεντροδεξιά. Την ίδια ώρα θα προσυπογράψουν, επίσης, μετά από 60 χρόνια το τέλος του δικομματισμού στην Ελλάδα.
Κι ο δικομματισμός θα πάρει την πραγματική του μορφή: Δεξιά κι Αριστερά.
Η καθεμία θα παλέψει με τα εφόδια που έχει για να πείσει τους πολίτες: η Δεξιά, με την αμέριστη συμπαράσταση των «ομίλων μαζικής ενημέρωσης» και την κάθε είδους προπαγάνδα, θα εφαρμόσει το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, του άκρατου πλουτισμού των μεγάλων επιχειρήσεων, της κυριαρχίας των τραπεζικών καρτέλ και της δουλοποίησης του εργατικού δυναμικού, στοχεύοντας στην Ανάπτυξη και στην αποπληρωμή των χρεών, όπως την οραματίζεται.
Η Αριστερά, με το φόβο της στρατιωτικής επέμβασης, θα στρέψει τη δυναμική της στην ισχυρή, ελληνική εργατική τάξη απαιτώντας την ανατροπή του αστικού Συντάγματος και την εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας στη χώρα, με εθνικοποίηση του παραγόμενου πλούτου κι άρνηση πληρωμής του εξωτερικού χρέους. Παράλληλα, θα απορροφήσει το κομμάτι της Ευρωαριστεράς, που σκέφτεται με ιστορικούς, πολιτικά, όρους και θα την αποδυναμώσει.
Μια από τις δυο απόψεις, η δεξιά ή η αριστερή, θα επικρατήσει.
Και κάποια θα καταρρεύσει.
Εμείς, οι κοινοί θνητοί, δεν μπορούμε παρά να ευχόμαστε πως η ηττημένη, πολιτικά, άποψη θα το αποδεχθεί. Επιτέλους, μπαίνουμε στην εποχή των συνενόχων.
Τουλάχιστον, αν η «υπερδεξιά» πρόταση του κ. Καρατζαφέρη αποτύχει, ελπίζουμε να έχουν το θάρρος αυτός κι οι όμοιοι του να πετάξουν τα σύμβολα των κομμάτων τους στην ιστορία και να καταφύγουν ως πολιτικοί πρόσφυγες στην Αργεντινή!
Ο Μικρομεσαίος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου