Όποιο κόμμα κι αν υποστηρίζει κανείς, θα αντιληφθεί ότι ειπώθηκαν πικρές αλήθειες από το στόμα της Γ.Γ. του ΚΚΕ σε πρόσφατη ομιλία της στη Βουλή - δημοσιεύουμε αποσπάσματα και σε καμία περίπτωση, αυτή η δημοσίευση δεν αποτελεί άμεση ή έμμεση εκδήλωση συμπάθειας προς το ΚΚΕ, όπως, ποτέ δεν έχει κάνει η Ερμαϊκή Στήλη, προς οποιοδήποτε κόμμα.
Περιγράφει, λιτά κι ωμά, την κατάσταση που διαμορφώνεται στους μικρομεσαίους, αυτοαπασχολούμενους εμπόρους, επαγγελματίες και βιοτέχνες, μετά τις τελευταίες πολιτικές κι οικονομικές εξελίξεις:
"οι βιομήχανοι, οι μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες και, εν πάση περιπτώσει, όλοι εκείνοι που θέλουν να κάνουν επενδύσεις στην Ελλάδα –είτε εγχώριοι είτε ξένοι- θα θελήσουν να κάνουν περισσότερες επενδύσεις, εάν οι εργασιακές σχέσεις στην Ελλάδα ολοκληρωθούν και γίνουν εργασιακές σχέσεις Κίνας, Ινδίας και ενδεχομένως και Αφρικής.
Τότε πραγματικά η Ελλάδα, που ήδη αποτελεί, θα αποτελέσει ακόμη περισσότερο χώρο προσέλκυσης επενδύσεων και μάλιστα, με μια εργατική και γενικότερα ανθρώπινη δύναμη πάμφθηνη, τσακισμένη, φοβισμένη, χειραγωγημένη και ταυτόχρονα πολύ έμπειρη, αρκετά μορφωμένη -πολύ περισσότερο απ’ ό,τι ήταν πριν από είκοσι και τριάντα χρόνια- με σημαντική τεχνογνωσία στους περισσότερους κλάδους της βιομηχανικής παραγωγής, αλλά και στην αγροτική παραγωγή.
Μια τέτοια ανάπτυξη στην Ελλάδα εμείς την απορρίπτουμε. Εμείς θέλουμε ενεργοποίηση όλων των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της χώρας, σε συνδυασμό με την πλήρη απασχόληση του εργατικού δυναμικού, με βάση τις απαιτήσεις και τις δυνατότητες που δημιουργεί ο 21ος αιώνας και πάντα, παίρνοντας υπόψη το εξής: Δεν υπάρχει εργατική κατάκτηση ούτε στην Ελλάδα ούτε πουθενά, που δεν αναπτύχθηκε κόντρα στην κυρίαρχη πολιτική και σε πάρα πολλές περιπτώσεις και κόντρα στο νόμο της κυρίαρχης πολιτικής.
Από το 1876 και μετά, όταν πάλευαν οι εργάτες στο Σικάγο και αλλού για το οκτάωρο, πάλευαν κόντρα στο νόμο που ίσχυε μέχρι τότε. Ακόμη και όταν πάλευαν για το δεκάωρο. Όταν πάλευαν οι γυναίκες και οι άνδρες για ίση αμοιβή για ίση δουλειά, πάλευαν κόντρα στους νόμους που καθιέρωναν διαφορετική αμοιβή στις γυναίκες, διαφορετική αμοιβή στους ενήλικους κ.λπ. Όταν πάλευαν οι εργαζόμενοι της Ελλάδας, των χωρών της Ευρώπης και, βεβαίως, χωρών της Ασίας και της Αφρικής για την κατάργηση της εργασίας των ανηλίκων, πάλευαν κόντρα στους νόμους που επέτρεπαν την εργασία των ανηλίκων.
Σήμερα με την πολιτική σας, μας γυρνάτε πολλά χρόνια πίσω να παλεύουμε για ίση αμοιβή για ίση δουλειά, για κατάργηση της εργασίας των δεκαπεντάχρονων...
Κλείσατε συμφωνία με τον Πρωθυπουργό της Τουρκίας, τον Ερντογάν. Αν διαβάσει κανείς τα σημεία της Συμφωνίας, βλέπει το εξής πράγμα: Ανοίξατε το δρόμο, ώστε ελληνικές εταιρείες, ακόμη και μεταλλευτικές που έχουν θέσεις εργασίας στην Ελλάδα –αυτές που έχουν και με τις συνθήκες που έχουν- να εξάγουν τα κεφάλαιά τους στη γειτονική Τουρκία και άρα να μειώσουν είτε τις νέες προσλήψεις είτε τις θέσεις εργασίας.
Και ποιο είναι το αντάλλαγμα της Τουρκίας; Να έρθουν εδώ, στο χώρο της εστίασης, τούρκικα φαστφουντάδικα. Και μιλάμε για επιχειρήσεις σε παραγωγικούς, βιομηχανικούς τομείς, που φεύγουν.
Κλείσατε συμφωνία με την Κίνα για χώρους παραγωγικούς που έχουν σχέση με τη ναυπήγηση και την επισκευή πλοίων σε μια χώρα που είναι πρώτη, δεύτερη ή τρίτη και που έχει ένα μεγάλο εφοπλιστικό, εμπορικό και επιβατικό στόλο.
Κλείσατε συμφωνία να κατασκευάζονται ελληνικά πλοία στα Ναυπηγεία της Κίνας. Αυτό είναι συμφωνία ανάπτυξης και θέλετε να συμφωνήσουμε να μετατραπούν χώροι επισκευής ή κατασκευής πλοίων σε συσκευαστήρια εμπορευμάτων, που όχι μόνο θα δημιουργήσουν προβλήματα στους εργαζόμενους στα ναυπηγεία και στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, αλλά θα κλείσουν και μικρές βιοτεχνίες που κάνουν σήμερα τη συσκευασία εμπορευμάτων, ακόμα και την παραγωγή υλικών συσκευασίας.
Βεβαίως και μας ενδιαφέρει ο τουρισμός. Και δεν ξεχνάμε ότι το ναυτιλιακό συνάλλαγμα είχε ισχυρό μέρος στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν και στην εισαγωγή συναλλάγματος. Υπήρχαν 120.000 ναυτεργάτες στην Ελλάδα. Το συνάλλαγμα το έπαιρνε η ναυτεργατική οικογένεια και «κινιόντουσαν» έτσι και τα εμπορικά μαγαζιά και τα μπακάλικα και τα μανάβικα και τα ραφτάδικα. Πώς δεν το παίρνουμε υπόψη το ναυτιλιακό εργατικό συνάλλαγμα; Πόσο έχει μείνει αυτό στην Ελλάδα; Ήτανε 120.000 ναυτεργάτες, τώρα είναι 20.000. Ο εκσυγχρονισμός τους μείωσε, αλλά ο στόλος μεγαλώνει και το παίρνουμε πολύ σοβαρά υπόψη.
Η τουριστική κίνηση μειώθηκε και απ’ αυτή τη μείωση χτυπιόνται αυτοί που έχουν ενοικιαζόμενα δωμάτια, για τα οποία μάλιστα έχουν κάνει επενδύσεις και έχουν πάρει δάνεια για να τα φτιάξουν. Χτυπιόνται τα μικρά ξενοδοχεία, τα μικρά εστιατόρια, οι οικογενειακές ταβέρνες. Πριν απ’ όλα χτυπιέται ο τουρισμός, γιατί δεν μπορεί να κάνει διακοπές ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού.
Εσείς ενδιαφέρεστε για τα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα. Οι κρουαζιέρες στο Αιγαίο και στο Ιόνιο με τα πλοία και τα κότερα και τα γιοτ θα γίνουν. Εμάς όμως μας ενδιαφέρει η ελληνική οικογένεια, η εργατική, λαϊκή οικογένεια. Αυτή έχει τη δυνατότητα να κάνει τουρισμό; Αυτή η οικογένεια άφηνε λεφτά από τα φαγητά στις ταβέρνες, και το μεσημέρι και το βράδυ. Ακόμα και όταν μαγείρευαν μέσα στο ενοικιαζόμενο δωμάτιο, αγόραζαν από τη ντόπια λαϊκή αγορά και από τα ντόπια μαγαζιά, παρά το γεγονός ότι το καλοκαίρι οι τιμές στα προϊόντα σε όλα τα νησιά είναι πέντε φορές πάνω απ’ ό,τι είναι την υπόλοιπη εποχή.
Θα μετρήσουμε τι απώλειες έχει αυτός ο τουρισμός και για τους μικρούς επιχειρηματίες; Κόψατε το δελτίο κοινωνικού τουρισμού πάνω από το 50% σε αυτούς που το έπαιρναν. Αυτά τα 500.000 -πόσα που ήταν τα περασμένα χρόνια- όπου πήγαιναν ζευγάρια με μικρά παιδιά και ηλικιωμένοι και έκαναν μια εβδομάδα διακοπές. Και αυτοί πήγαιναν να πιούν το ουζάκι τους στο μικρό μαγαζί του νησιού. Λοιπόν, να το πούμε καθαρά: Εάν είναι να διαλέξουμε αν θα υπερισχύσουν οι μεγαλοξενοδόχοι και τα μεγάλα συγκροτήματα, εμείς λέμε ότι θέλουμε να υπερισχύσει το δίκαιο του εργαζόμενου, του μισθωτού και του μικροεμπορευματοπαραγωγού του μικρομάγαζου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου