Αυτό ήταν γνωστό, πρώτα στις μεγάλες αλυσίδες λιανικής πώλησης, γιατί, ειδικά στην Ελλάδα, λόγω έλλειψης άλλου είδους ανάπτυξης, οι μικρές επιχειρήσεις κατείχαν τη μερίδα του λέοντος στον τζίρο λιανικών πωλήσεων. Δεν υπήρχε βαριά βιομηχανία κι η αγροτική παραγωγή συρρικνωνόταν χρόνο με το χρόνο.
Ο μόνος τρόπος να κυριαρχήσουν στην αγορά ήταν να στρεβλώσουν τους όρους του ανταγωνισμού.
Χρειάζονταν δοτές κυβερνήσεις για να το επιβάλουν και τις είχαν.
Κανένα πολυκατάστημα στην Ελλάδα δεν μπορεί να επιβιώσει αν δεν επιβάλει πλήρη απελευθέρωση ωραρίου, ώστε να εξαντλήσει τους μικρομεσαίους.
Κανένα πολυκατάστημα δεν επιβιώνει αν δεν διαλυθούν τα εργασιακά δικαιώματα, ώστε σε αντίθεση με τα μικρομάγαζα που χρειάζονται εξειδικευμένο και σωστά αμειβόμενο προσωπικό, να ξεζουμίζουν υπαλλήλους «μιας χρήσης».
Τα πολυκαταστήματα λειτουργούν με ένα κεντρικό κατάστημα, που υπόκειται σε χαμηλή φορολογία και πολλά υποκαταστήματα που εξαιρούνται όλων των υποχρεώσεων που βαρύνουν τους μικρομεσαίους (εισφορές σε ασφαλιστικά ταμεία, Επιμελητήρια κλπ.)
Η κερδοφορία τους θα εξασφαλίζεται όσο θα κλείνουν οι μικρές επιχειρήσεις, οι οποίες είναι ευέλικτες και εξειδικευμένες, έχουν δε προσωπική σχέση με τον καταναλωτή, δεν είναι απρόσωπες.
Αν και σήμερα που βάλλονται πανταχόθεν, οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις συντηρούν το 20% του εργατικού δυναμικού της χώρας, οι πρώτοι που στρέφονται εναντίον τους είναι...οι υπάλληλοι.
Σημεία των καιρών και της πολιτικής αποχαύνωσης ενός λαού που οδηγείται σε εργασιακό μεσαίωνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου