Όσο ενάντιος κι αν είναι κάποιος με τις θέσεις και τις πράξεις της ΕΣΕΕ, δεν υπάρχει, πλέον, χώρος για θυμό.
Οι δηλώσεις του προέδρου της, Β. Κορκίδη σχετικά με την ομιλία του πρωθυπουργού αποκάλυψαν πολλά σημαντικότερα από τα λεγόμενά του. Διαβάζοντας τα λόγια του, πως στηρίζει τη μείωση της φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων, άμεσα, από 24% σε 20%, με την αστεία δικαιολογία της αύξησης της ανάπτυξης από μέρους τους, δεν σου δημιουργεί καν την ανάγκη να επιχειρηματολογήσεις εναντίον του.
Δεν είναι προσωπική του άποψη. Είναι θέση των πιο ακραίων συμβιβασμένων και προνομιούχων εμπόρων που επιστρατεύτηκαν από τις κάθε λογής κυβερνήσεις να στελεχώσουν την ηγεσία των συνδικαλιστικών οργάνων.
Φαντάζει σαν επικράτηση των αντιδραστικών στοιχείων στον αγώνα των μικρομεσαίων για την επιβίωσή τους. Φαίνεται σαν να μην υπάρχει λόγος αντίστασης.
Η ΕΣΕΕ από τη δημιουργία της ως σήμερα υπήρξε κάτι σαν υφυπουργείο Ανάπτυξης κι Οικονομίας. Σαν Γραμματεία του ΣΕΛΠΕ, των κολοσσών του λιανικού εμπορίου.
Σήμερα, την ώρα της καταστροφής των μικρών επιχειρήσεων λειτουργεί με γνώμονα να βάλουν λουκέτο, ήσυχα, χωρίς κοινωνικές εκρήξεις. Δημοσκοπεί, αναλύει, προβλέπει. Προβλέπει τα ίδια που πρέβλεπαν αυτοί που ονομάστηκαν "κομμουνιστές συνδικαλιστές", εδώ και 15 χρόνια.
Η φορολογία των μεγάλων επιχειρήσεων, ως γνωστό, μειώθηκε από το 48% στο 24% σ' αυτό το διάστημα. Αύξησαν, σε ιλιγγιώδη ποσοστά, τα κέρδη τους, πίεσαν τους μικρεμπόρους, έδωσαν ψίχουλα αντί για μισθούς και στη μεγάλη κρίση...καταρρέουν.
Μόνη τους λύση, να σταματήσουν να πληρώνουν και να κλείσουν οι μικροί. Αυτή είναι η πολιτική του Μνημονίου, που εφαρμόζει η κυβέρνηση. Γιατί, μόνο αυτοί πρέπει να μείνουν, ακόμη και με τον κίνδυνο της πτώχευσης του κράτους. Διότι, ένα κράτος που μιξοκλαίει για τη μείωση των εσόδων και εξαφανίζει τους πολίτες του, δεν νοείται να αφήνει ανέγγιχτο τον πλούτο των ολίγων για μια χαμένη ανάπτυξη..."για ένα πουκάμισο αδειανό".
Αυτά, όμως, ο λαός δεν θα τα καταλάβει, πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Είναι τόσο ισχυρή η δύναμη της προπαγάνδας από τη στιγμή που γεννιέται που πρέπει να αποκαθαρεί ο τόπος και να "λοβοτομηθούν" τα μυαλά, μέσω μιας νέας παιδείας.
Για να επιστρέψουμε στην ΕΣΕΕ και στη σκληρή πραγματικότητα του συνδικαλισμού, αντιμετωπίζει την κυβέρνηση, όπως η μάνα τον ισοβίτη γιό για σωρεία εγκλημάτων κατά της κοινωνίας. Με μια αυστηρότητα που δεν πείθει, τον μαλώνει ότι πήρε λάθος δρόμο. Αλλά πάντοτε θα τον αγαπά και θα τον συντρέχει.
Τι αλλάζει, λοιπόν;
Δυστυχώς, οι ανένταχτοι συνδικαλιστές δεν ισχυροποίησαν τον συνδικαλισμό, δεν έπεισαν τα θύματα - μικρέμπορους. Όπως κάποιοι άλλοι τους δημόσιους υπαλλήλους ή τους ανέργους, ακόμη.
Αυτό που αλλάζει είναι η ιστορία. Στρέφει το κεφάλι και διακόπτει την αδιατάραχτη, ευθεία πορεία.
..."Carthago, delenda est"!
Κι είναι άδικη. Τη στιγμή της απόλυτης επικράτησης των εχθρών της κοινωνίας, την ώρα που ρέει το γλυκό κρασί των ηγητόρων, αυτή η νίκη κι αυτοί που την πέτυχαν...δεν υπάρχουν.
Αυτοί που απαξίωσαν τον συνδικαλισμό για να στρώσουν τον δρόμο των πολυεθνικών τα κατάφεραν. Τον απαξίωσαν. Κανείς δεν ασχολείται μαζί του. Κι αυτό σημαίνει πως όσο κανείς δεν αντιδρά, άλλο τόσο κανείς δε συνυπογράφει.
Οι μικρές επιχειρήσεις κλείνουν, η μια μετά την άλλη, η ζωή γίνεται "δελτίο" κι εκείνοι πανηγυρίζουν για τη νίκη τους.
Η ανασφάλεια, η φτώχεια, τα ερωτηματικά έρπουν σιωπηλά κι εκείνοι φαντασιώνονται έναν κόσμο ανάπηρο.
Τα ΜΜΕ προβάλουν την ΕΣΕΕ, αλλά για πρώτη φορά στην νεότερη ιστορία της χώρας, τα ίδια, έχουν ταυτιστεί στο μυαλό του κόσμου με τις ανάγκες του κεφαλαίου.
Όλοι τους, κυβέρνηση, πλούσιοι έμποροι, ΕΣΕΕ, στριφογυρίζουν στον μεθυστικό ρυθμό της ευτυχίας που παίζει η ορχήστρα των λοβοτομημένων, αλλά απορημένων, εξαθλιωμένων πολιτών.
Την ώρα που η ιστορία αλλάζει ρότα, λόγω των αναγκών και της αδυναμίας των ισχυρών, δεν ρωτάει ούτε αυτούς που προέβλεψαν ούτε αυτούς που ευνούχισαν. Κινείται σαν βουβό ηφαίστειο...τώρα, οι ευθύνες γίνονται τεράστιες...
"πέφτει σύρμα...κι ίδιοι, αύριο, θα σε δικάσουν...και "Χαίρε, Καίσαρα μελλοθάνατε", θα σου πουν..,"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου