Εισήγηση που εγκρίθηκε ομόφωνα στην ετήσια τακτική και εκλογοαπολογιστική Γ.Σ. μελών Ε.Σ. Αγρινίου στις 11-4-2011

Από την πρώτη σου ανάσα, βγαίνοντας από τη μήτρα, παίρνεις θέση στο κοινωνικό σύνολο.

Υπάρχεις και αυτή η παρουσία σου τελειώνει επίσης στην τελευταία σου ανάσα, που πας εκεί από όπου ήρθες.
Στην εδώ όμως διαδρομή σου, έχεις ένα ταυτισμένο με την παρουσία σου χρέος και τούτο είναι να παίρνεις θέση.
Η Γενική Συνέλευση του 2011 γίνεται σε χειρότερες κοινωνικά και οικονομικά συνθήκες, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού.
Στο Αγρίνιο και πανελλαδικά, τα ξενοίκιαστα μαγαζιά έχουν αυξηθεί, τα εμπορικά που βίαια λόγω αναδουλειάς κλείσανε έχουν πολλαπλασιαστεί, οι συνάδελφοι που πασχίζουν με νύχια και με δόντια να κρατηθούν είναι πάρα πολλοί και αρκετοί δεν θα τα καταφέρουν.
Εκατοντάδες χιλιάδες δεν διαθέτουν ασφαλιστικά πρόσβαση στο γιατρό και το φάρμακο.
Η φτώχεια απλώνεται, η ανεργία θερίζει, η αναζήτηση δουλειάς σε άλλες χώρες φαντάζει σαν μόνη λύση.
Σχολεία κλείνουν, κέντρα υγείας κλείνουν, νοσοκομεία υπολειτουργούν.
Πυρηνικά εργοστάσια φυτρώνουν και σκάνε.
Πόλεμοι στήνονται.
Εργασιακές σχέσεις ανατρέπονται, οικογενειακοί προγραμματισμοί ανατινάζονται.
Ο Αρμαγεδόνας των πολιτικών αποφάσεων και των μέτρων που τις συνοδεύουν, σημαδεύει στο δόξα πατρί τη συντριπτική πλειοψηφία.
Αυτοαπασχολούμενους και μικρούς εμπόρους, μεσαίους και μικρομεσαίους, εργαζόμενους και συνταξιούχους, σπουδαστές και ανέργους.
Την προκρούστια κλίνη την φτιάξανε στα μέτρα του πλέον ανήμπορου και του πλέον φτωχού και ανάλογα επιδιώκουν την προς τα τάρταρα ισότητα των πολλών.
Η επέλασή τους επενδύθηκε προπαγανδιστικά, μίλησαν για ασύδοτο καταναλωτισμό, μισθολογικά ρετιρέ, εργασιακά προνόμια, βολεμένους, τεμπέληδες, παγκόσμια οικονομική κρίση και τέλος το ελληνικό χρέος.
Είναι ικανότατοι και κορυφαίοι στην παραπληροφόρηση, την εξαπάτηση, την δημιουργία κοινωνικών εμφυλίων, την πολτοποίηση των εγκεφάλων, την διάβρωση των συνειδήσεων και τον αποπροσανατολισμό.
Αν ρωτηθούμε σήμερα εδώ, για το τι κακό κάνουν στα μαγαζιά μας όλα αυτά τα μέτρα, όλοι θα συμφωνήσουμε.
Αν όμως ταυτόχρονα ρωτηθούμε τι φταίει γι’ αυτό, είναι σίγουρο ότι θα σφαχτούμε.
Γι’ άλλους θα φταίει:
- Ο δημόσιος που ’χε πολλά λεφτά και ψώνιζε.
- Ο αγρότης που ’ ναι τεμπέλης.
- Ο καθηγητής που ’ναι κοπρίτης.
- Ο φοιτητής που ’ναι αλήτης.
- Ο συνταξιούχος που κάθεται και τα ξύνει.
- Ο Καραμανλής.
- Ο Σημίτης.
- Ο Μητσοτάκης.
- Ο Τσοχατζόπουλος.
- Η siemens.
- Οι απεργίες.
- Οι καταλήψεις.
- Οι συμβασιούχοι.
- Οι στειτζήδες.
- Οι γιατροί στο Κολωνάκι.
- Οι δικηγόροι.
- Οι ταξιτζήδες.
- Οι φορτηγατζήδες.
- Οι φαρμακοποιοί.
- Οι ναυτεργάτες.
Κ.λ.π.
- Για το ακριβό πετρέλαιο, έφταιγε ο δικτάτορας Σαντάμ (τώρα έπεσε η τιμή).
- Για τους μετανάστες Πακιστανούς και Αφγανούς, που δεν τους είχαμε πριν τους «σώσει» το ΝΑΤΟ, οι κυβερνήτες τους.
- Για τους Λίβυους που θα’ ρθουν τώρα μετά την «σωτήρια» επέμβαση του ΝΑΤΟ, υπεύθυνος θα’ ναι ο Καντάφι.
- Για τους Αλβανούς που δεν έρχονταν έφταιγε ο Μαοϊκός Χότζα.
και
- Για την εισαγόμενη πορνεία, που δεν υπήρχε πριν καταρρεύσει, υπεύθυνο είναι το ανατολικό κομμουνιστικό μπλοκ.
Ας είμαστε ειλικρινείς και κυρίως ας αποφασίσουμε να δούμε την πραγματικότητα.
Το χρέος δεν είναι απόρροια μεμονωμένων απατεώνων.
→ οι συντάξεις και οι μισθοί που πετσοκόβονται.
→ τα όρια ηλικίας που αυξάνονται.
→ τα σχολεία που κλείνουν.
→ ο Φ.Π.Α. που εκτινάσσεται.
→ οι εργασιακές ανατροπές.
→ ο καλπασμός της ανεργίας.
→ η υποβάθμιση της δημόσιας υγείας, πρόνοιας, περίθαλψης.
→ τα πανάκριβο ρεύμα, πετρέλαιο.
→ το ξεπούλημα της χώρας, των υποδομών και του πλούτου της.
Δεν οφείλεται στον παράνομο πλουτισμό κάποιων, αλλά στην εφαρμοζόμενη πολιτική και εδώ και αλλού.
Ίδια πάνω κάτω είναι τα μέτρα και εδώ και αλλού.
Πονάει δεν πονάει κάποιους να το ακούν, η αλήθεια είναι ότι τις κρίσεις, τα ελλείμματα, τα χρέη, τη φτώχεια και την εξαθλίωση για τους πολλούς, για το λαό, για τους λαούς, την γεννά και την κυοφορεί το καπιταλιστικό σύστημα.
Η πηγή της κακοδαιμονίας, η φωλιά του φιδιού, είναι ακριβώς εκεί, με 2 λόγια στο:
• ποιος έχει στην ιδιοκτησία του τα μέσα παραγωγής.
• ποιος ελέγχει τους φυσικούς πόρους.
• ποιος καρπώνεται την εργασία και την παραγωγή.
Είναι δύσκολο αλλά είναι αναγκαίο να ξεμπερδέψουμε με τις αυταπάτες μας, αν θέλουμε να έχουμε καλύτερο αύριο.
Βιοποριστικά ασκούμε μια δραστηριότητα μεσάζοντα.
Είμαστε, ας πούμε, ο περιβόητος μεσαίος χώρος.
Οι συγκρούσεις και οι εξεγέρσεις στα τέλη του 19ου αιώνα με τους εργατικούς ξεσηκωμούς.
Η Οκτωβριανή επανάσταση στη Ρωσία τον 20ο αιώνα.
Οι βαλκανικοί και παγκόσμιοι πόλεμοι.
Άφησαν χώρο για την δική μας παρουσία.
Το κυρίαρχο οικονομικό κατεστημένο μας ανέχθηκε ή και μας στήριξε για να αποφύγει σε κείνες τις συνθήκες την μετωπική σύγκρουση: ή οι βιομήχανοι ή οι εργάτες.
Η δική μας δουλειά, αυτή του ενδιάμεσου είναι: αυτό που παράγουν οι εργαζόμενοι και το οποίο ανήκει στον ιδιοκτήτη των μηχανημάτων, να το αγοράζουμε από τον ιδιοκτήτη βάζοντας το δικό μας κέρδος και να το πουλάμε στον εργαζόμενο που το παρήγαγε.
Κοντολογίς είμαστε κάτι σαν τους επιστάτες των φεουδαρχών.
Και
Επειδή δεν δουλέψαμε στην παραγωγή νιώθουμε πιο κοντινό μας τον βιομήχανο απ’ ότι τον εργάτη.
Ή
Όσοι από μας δούλεψαν σαν εργάτες και έχουν γνώση από πρώτο χέρι «τι εστί βερίκοκο», νιώθοντας απέχθεια για κείνη τη ζωή, πασχίζουν να γίνουν και αυτοί χαλίφηδες ή έστω αυλικοί στο χαλιφάτο.
Τώρα όμως λιγοστεύουν τα δίφραγκα.
Αυτοί που έχουν τα λεφτά θέλουν κι άλλα και δεν τους φτάνουν με το να φτωχύνουν κι άλλο τους εργάτες, γι’ αυτό πρέπει να λιγοστέψουμε κι εμείς.
Τους βολεύει και είναι πιο συμφέρον.
- 1 αλυσίδα LIDL από χιλιάδες μικρομάγαζα.
- 1 JUMBO από εκατοντάδες παιχνιδάδικα.
- 6 αλυσίδες στα τρόφιμα.
- 5 αλυσίδες στα ηλεκτρικά.
κ.λ.π.
Για ακούστε πόσο πιο ξεκάθαρα από εμάς, πιο ωμά και χύμα, διαδηλώνουν τις προθέσεις τους οι Έλληνες και ξένοι πλουτοκράτες, μέσα από το έντυπο τμήμα του προπαγανδιστικού τους μηχανισμού.
Η «Καθημερινή» λοιπόν, του γνωστού συγκροτήματος, του εφοπλιστή, μέλος και μπροστινή του συγκροτήματος που ελέγχει τον skai Ρ/Σ – Τ/Κ κ.λ.π., γράφει:
«Η Ελλάδα, έχει σοβαρό πρόβλημα, επειδή, αν και το μέσο ποσοστό επιχειρηματικού κέρδους είναι αισθητά υψηλότερο (32,4 %) από το αντίστοιχο της ΕΕ (20,1%), σε επίπεδο επιχείρησης η σχέση αυτή αναστρέφεται και τα κέρδη ανά επιχείρηση είναι, στη χώρα μας, πολύ χαμηλότερα. Αυτό συμβαίνει, επειδή υπάρχει διασπορά των κερδών, εξαιτίας του σημαντικού αριθμού μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι οποίες στερούν από τα μεγάλα οικονομικά επιχειρηματικά συγκροτήματα τη δυνατότητα να αποκομίζουν μεγάλο κέρδος, πράγμα πολύ κακό».
Μας λένε λοιπόν; φάτσα κάρτα! ότι το πρόβλημα της Ελλάδας είμαστε εμείς οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί έμποροι που έχουμε μαγαζί.
Εμείς λοιπόν είμαστε το πρόβλημα της χώρας.
Σαν Σύλλογος, τα Δ.Σ. του, οι ανακοινώσεις του, τα δελτία τύπου του, οι δηλώσεις των εκπροσώπων του, τα δικά μας έντυπα ενημέρωσης, η Εμπορία, η Ερμαϊκή, λέγαμε αυτά ακριβώς.
"Είναι βέβαιο ότι: ο κόσμος του κέρδους και ο κόσμος της εργασίας δεν μπορούν να συμπορευτούν.
Κατά την διάρκεια της κρίσης περιορίζεται η εμπορική πίστωση, δημιουργούνται αναταραχές στον χρηματοπιστωτικό τομέα, μειώνεται η προσφορά χρηματικού κεφαλαίου για δανεισμό, περιορίζεται η πώληση εμπορευμάτων και αυξάνονται τα αποθέματά τους.
Παρουσιάζεται αδυναμία πληρωμής δανείων σε τράπεζες από επιχειρήσεις που έχουν δανειστεί.
Επιχειρήσεις χρεοκοπούν και κλείνουν, η ανεργία αυξάνεται.
Έχουμε δηλαδή καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων.
Γίνεται κατανοητό πως για εμάς πρώτο άμεσο μέλημα πρέπει να είναι η διεκδίκηση, η αγωνιστική διεκδίκηση αιτημάτων που θα αναχαιτίζουν την έξαλλη κερδοσκοπία και την αντίστοιχη κυβερνητική αναλγησία.
Αυτό προϋποθέτει αποκάλυψη όλων όσων, από όποια θέση στήριξαν και στηρίζουν, υπηρέτησαν και υπηρετούν, τις ένοχες πολιτικές ανεξάρτητα αν μικροπολιτικά δήθεν κρατάνε αποστάσεις".
Συνδικαλισμό δεν κάνεις παριστάνοντας τη στρουθοκάμηλο, χώνοντας το κεφάλι στο χώμα για να μην ακούς και βλέπεις, ούτε βεβαίως βάζοντας την ουρά στα σκέλια όταν βρίσκεσαι μπροστά στον εκπρόσωπο της εξουσίας.
Συνδικαλισμό δεν κάνεις όταν περιμένεις να συμβεί το γεγονός για να βγάλεις μετά ανακοίνωση.
Συνδικαλισμό δεν κάνεις αν σε προβληματίζει σε ποιόν θα κακοφανεί, ποιες σχέσεις θα χαλάσεις και ποιος θα σε μισήσει αν πεις την αλήθεια.
Και φυσικά
Συνδικαλισμό δεν κάνεις αν σε νοιάζουν οι δημόσιες σχέσεις ή πως θα σε χαρακτηρίσουν.
Η πρόσκληση και πρόκληση είναι μια και παραμένει να βρεθεί κάποιος να πει και να δείξει ότι:
Αυτή η πρόβλεψη, θέση, πρόταση, ερμηνεία, αντιπαράθεση, δράση κ.λ.π. του Συλλόγου, ήταν λάθος.
Τι από όσα λέγαμε και προβλέπαμε δεν βγήκε και ποιόν αδικήσαμε;
Μην μας πουν για την οξύτητα του λόγου μας, γιατί σε αυτή καταλήξαμε και την έχουμε κατακτήσει σαν αναγκαιότητα απέναντι στο ψέμα, την συκοφαντία, τον γκεμπελισμό και την διγλωσσία.
Η ζωή δείχνει ποιανού η ρότα είναι σωστή.
Τον Σύλλογό μας τον ξέρουν πανελλαδικά και φυσικά -ανεξάρτητα από επάγγελμα- παναγρινιώτικα.
Τον θεωρούν ακραίο, δογματικό, διχαστικό και τον επικρίνουν ότι έτσι δεν προάγει την συναίνεση, την σύγκλιση και την προώθηση λύσεων.
Ο Σύλλογός μας όμως ανήκει, με βάση αυτά τα χαρακτηριστικά του, στην ισχνή μειοψηφία στο συνδικαλιστικό κίνημα, είναι σχεδόν περιθωριακός.
Όλοι σχεδόν οι υπόλοιποι υπάρχουν, δρουν και λειτουργούν με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο.
Όλοι οι υπόλοιποι έχουν άριστες σχέσεις με Δημάρχους, Βουλευτές, Υπουργούς, Εκκλησία, Οργανισμούς, Υπηρεσίες, Πολιτευτές, Εφημερίδες, Ραδιόφωνα, Τηλεοράσεις, κ.α.
Αυτή η πραγματικότητα αυτόματα όμως προκαλεί και το κρίσιμο ερώτημα, που βέβαια όλοι οι άλλοι πρέπει να το απαντήσουν.
Δηλαδή, αφού έτσι είναι, ποια συνδικαλιστική αντίληψη χρεοκόπησε;
Η δική μας, των μίζερων που μας βρίζουν;
ή
Η δικιά τους η εφαρμοζόμενη;
Εμείς, που κανένας δεν συμφωνεί μαζί μας και δεν δέχονται τις προτάσεις μας φταίμε:
- Για την απελευθέρωση των λαϊκών.
- Για της Κίνας το κάγκελο στην αγορά.
- Για το νέκρωμα του τζίρου.
- Για τους γιατρούς που δεν υπάρχουν.
- Για τους πλανόδιους, που είναι περισσότεροι από τα μαγαζιά.
- Για τα ΙΚΕΑ.
- Για το σπάσιμο του ωραρίου.
- Για το μπάχαλο των προσφορών.
- Για τον εξευτελισμό των εκπτώσεων.
Για όλα αυτά φταίει ο Εμπορικός Σύλλογος Αγρινίου, όλα αυτά γίνονται μόνο εδώ, είναι τοπικά φαινόμενα, Αγρινιώτικο τσουνάμι, οι άλλοι που γλείφονται με την εξουσία ευημερούν, πάνε καλά, απέτρεψαν τα λουκέτα
Και
Με ποιο επιχείρημα θα τολμήσει κάποιος να πει ότι:

Δεν θα ’ταν καλύτερα τα πράγματα αν οι δικές μας απόψεις, η δική μας συνδικαλιστική πρόταση, είχανε την στήριξη της πλειοψηφίας.
Προσοχή:
Δεν μιλάμε αν θα ’ταν καλύτερα για τους Προέδρους και για τους αυλικούς τους που έχουν διαπροσωπικά νταραβέρια με την εξουσία και τα εξαπτέρυγά της.
Εμείς μιλάμε για τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς συνολικά.

Ο Σύλλογός μας, τα Διοικητικά Συμβούλιά του, αρέσει δεν αρέσει, πονάει δεν πονάει, έχει πάρει θέση.
  • Λέει όχι στο ΙΚΕΑ, είναι με τον ξυλουργό.
  • Λέει όχι στον εργοστασιάρχη, είναι με τον εργάτη.
  • Λέει όχι στον εφοπλιστή, είναι με τον ναυτεργάτη.
  • Λέει όχι στην πολυεθνική, είναι με το μικρομάγαζο.
  • Λέει όχι στα τζάμπο, τις αλυσίδες, τα LIDL, τα Καρφούρ, τις υπεραγορές, στα γυάλινα χωράφια των φωτοβολταϊκών, στην απάτη της πράσινης ανάπτυξης, τα μονοπώλια, τα δάνεια για την πληρωμή του ΟΑΕΕ και του ΦΠΑ.
Εμείς λοιπόν λέμε όχι:
Στους ντόπιους και ξένους τοκογλύφους
και
Τους νεωκόρους τους.
«Φίλοι μας» - εντός και εκτός των γραμμών μας - μας θέλουν στην γκιλοτίνα γιατί πολεμάμε το σύστημα που παράγει με γεωμετρική πρόοδο τη δυστυχία.
Αφρίζουν ενάντιά μας γιατί τους ρίχνουμε τις μάσκες.
Βρίζουν χωρίς να συζητούν γιατί δεν έχουν επιχειρήματα, γιατί έχει χρεοκοπήσει η πολιτική τους, η ψήφος τους, το κόμμα τους, οι βουλευτές τους, η ιδεολογία τους.
Ξέρουν καλά ότι ο Εμπορικός Σύλλογος Αγρινίου είχε δίκιο όταν φώναζε πως:
→ το παραεμπόριο, τα παζάρια, τους Κινέζους, τους αβαντάρει η πολιτική εξουσία, κεντρικά και περιφερειακά.
→ οι υπεραγορές χτυπιόνται μόνο με το ωράριο, την υποχρεωτική πλήρη απασχόληση των εργαζομένων, την απαγόρευση των προωθητικών ενεργειών κ.α.
→ ο Καλλικράτης θα φέρει κλείσιμο σχολείων, υποβάθμιση της υγείας, νέους φόρους.
Μιλάνε αρκετοί για την ανάγκη της ενότητας και προτρέπουν γι’ αυτή, χωρίς όμως και να λένε πως την αντιλαμβάνονται και τι εννοούν.
Η επίκληση γενικά της ενότητας είναι το τελευταίο καταφύγιο των υστερόβουλων, των βολεμένων και των ενόχων.
Η ενότητα έχει νόημα αν προκύπτει σαν συμφωνία σε βασικά ζητήματα.
Σε κάθε άλλη περίπτωση οδηγεί στην ανυποληψία, τον αφοπλισμό και την χειραγώγηση.
Αυτοί που την ευαγγελίζονται το κάνουν προσχηματικά, κοροϊδεύουν και εξαπατούν.
Είδατε τι ωραία η τοπική Ομοσπονδία των Επαγγελματοβιοτεχνών, που τάχατες μιλάει για ενότητα, άλλαξε καταστατικό και τίτλο για να μην γίνει μέλος της ο Ε.Σ.Α.
Ποιος λοιπόν είναι ο ενωτικός και ποιος ο διχαστικός ;
Σχολίασαν κάποιοι σαν ενέργεια ενάντια στην ενότητα την απόφαση διαγραφής αυτών που άνοιξαν το καλοκαίρι.
Σοβαρά;
Ποιος υπονόμευσε την ενότητα, ποιος την αρνήθηκε, ποιος της γύρισε την πλάτη, ποιος την ξέσκισε, ποιος την έγραψε στα……………..
Ήταν ενωτικοί αυτοί που έπαιρναν τηλέφωνα στα κεντρικά των αλυσίδων και τους έλεγαν: ΄΄ είμαστε πολλοί αυτοί που θ’ ανοίξουμε, αν ανοίξετε κι εσείς θ’ ανοίξει όλη η αγορά ΄΄;
Ήταν ενωτικοί αυτοί που σχολίαζαν στο διαδίκτυο, ακόμη και ονομαστικά, για τον βολεμένο με την βίλα στη Λευκάδα;
Ήταν ενωτικοί αυτοί που τηλεφωνούσαν σε μαγαζιά και σπίτια ανώνυμα και ειρωνεύονταν ή βρίζανε;
Ήταν ενωτικοί αυτοί που μιλούσαν για διχασμό της πόλης;
Ήταν ενωτικοί αυτοί που διέδιδαν ότι η απόφαση για το πενθήμερο ήταν γραμμή από το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ;
Ήταν ενωτικοί αυτοί που μας πρότειναν να ονομάσουμε τον Σύλλογο Αντιεμπορικό και αντί για ΕΡΜΗ → ΤΖΙΤΖΙΚΑ;
Είναι ενωτικοί αυτοί που επικρίνουν μαζί με τους Δημάρχους, Νομάρχες, Αντιδημάρχους και Δημοτικούς Συμβούλους, με τους ίδιους χαρακτηρισμούς το ύφος και την οξύτητα των ανακοινώσεων του Συλλόγου για το μπάχαλο στις λαϊκές;
Το Δ.Σ. του Συλλόγου και οι ανακοινώσεις του φταίνε για το όργιο των λαϊκών!
Είναι ενωτικοί αυτοί που βρίζουν τον Σύλλογο και κάνουν αβάντες σε στημένα ρεπορτάζ ενάντιά του, όταν λέει ότι η Δημοτική Αστυνομία ασχολείται μόνο με τα έσοδα από την στάθμευση;
Είναι ενωτικοί αυτοί που λένε τον Σύλλογο γραφικό, επειδή κάνει κατάληψη στον ΟΑΕΕ για τους γιατρούς που δεν έχουμε, τις υπέρογκες εισφορές και τις συντάξεις πείνας;
Είναι ενωτικοί αυτοί που λένε τον Σύλλογο κομμουνιστικό επειδή αποκάλυψε τι παίχτηκε στην Νομαρχία με το ΚΑΡΦΟΥΡ;
Και τι νόημα έχει αυτή η ενότητα, η συνύπαρξη, η Γενική Συνέλευση, η ψηφοφορία, η λήψη απόφασης, όταν κάποιος έχει αποφασίσει αν περάσει η θέση του να γίνει σεβαστή και αν όχι, αυτός θα κάνει αυτό που γουστάρει.
Πως λοιπόν γίνεται να πορευτείς παρέα με έναν ή περισσότερους, που έτσι συμπεριφέρεται.
Πως θα συνταιριάξεις;
Πόσο σοβαρός είσαι αν ισχυριστείς ότι υπερασπίζεσαι την ενότητα ανεχόμενος το βιασμό της.
Ο Σύλλογός μας ήθελε και θέλει την ενότητα, την συνεργασία και τις συμμαχίες, το παλεύει και το επιδιώκει με αρχές και όχι σαν ψάρεμα σε θολά νερά.
Γι’ αυτό δίνει το παρόν στις συγκεντρώσεις των εργαζομένων.
Γι’ αυτό υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Πανελλαδικής Επιτροπής Αγώνα για το Ασφαλιστικό, που οι ανάγκες των καιρών, το Φορολογικό, η φτώχεια, η απελευθέρωση του ωραρίου, το άπλωμα των μονοπωλίων, ο δούρειος ρόλος των κυβερνητικών συνδικαλιστών, διεύρυναν τα μέτωπα πάλης της και την αναβάθμισαν σε ΠΑΣΕΒΕ.
ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ
ΠΑΙΡΝΩ ΘΕΣΗ
Παίρνοντας λοιπόν θέση, πάω μαζί με αυτόν που:
  • Απεργεί όταν απεργώ.
  • Κάνει κατάληψη στο Τζάμπο.
  • Ζητάει αποκλειστικά δημόσια Υγεία και Ασφάλιση.
  • Διεκδικεί ωράριο.
  • Είναι ενάντια στα μονοπώλια και τις υπεραγορές.
  • Εμποδίζει τον απεργοσπάστη να πάει για δουλειά.
  • Δεν μετέχει στους στημένους διαλόγους.
  • Λέει δυνατά τι ρόλο παίζουν οι πλειοψηφίες στην ΕΣΕΕ, την ΓΣΕΒΕΕ, την ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ.
  • Δεν συνομιλεί με τον ΣΕΒ – τον ΣΕΛΠΕ – τον ΣΕΣΜΕ, για το πόσες Κυριακές θα ανοίγουνε τα μαγαζιά.
  • Δεν λέει άλλα και κάνει άλλα και δεν θεωρεί ότι είναι άλλο της Παρασκευής το γάλα.
Το να μπορέσουμε να κρατήσουμε τη δουλειά μας και το δικαίωμα σε ανθρώπινες συνθήκες ζωής για μας και τα παιδιά μας, συνδέεται απόλυτα με την απόφασή μας να ξεγράψουμε τη λέξη : συναίνεση.
Να φωνάξουμε δυνατά και να το εννοούμε:
ΩΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΗ ΠΑΡΕΚΕΙ
Λένε:
«θα περάσουμε δύσκολα, έχουμε μπροστά μας Γολγοθά, στερήσεις, μειώνουν τα εισοδήματα, μειώνουν τις συντάξεις, μειώνουν τους μισθούς, φέρνουν ανεργία, ακρίβεια, κλείσιμο μαγαζιών, αυξάνουν το χρέος, χοντραίνουν τους τοκογλύφους».
Πως μπορείς να συναινέσεις σ’ αυτά;
Καμιά συναίνεση στο πισωγύρισμα της ζωής.
Καμιά συναίνεση στο κλείσιμο των μαγαζιών μας, για να παίζουν όπως θέλουν τα ΙΚΕΑ, τα Καρφούρ και τα μονοπώλια.
Μας έχουν κηρύξει πόλεμο, ας απαντήσουμε με πόλεμο.
Αντί για συναίνεση και ανοχή ας εισπράξουν την απόφασή μας για σύγκρουση.
Σύγκρουση με το κεντρικό προσωπικό.
Σύγκρουση με τους τοπικούς εραστές του Καλλικράτη.
Σύγκρουση με τους μεγαλοσυνδικαλιστές στους Εμπορικούς Συλλόγους, στις Ομοσπονδίες, στις Συνομοσπονδίες.
Σύγκρουση με τα παπαγαλάκια τους, τα ΜΜΕ, τους μεγάλους και μικρούς Πρετεντέρηδες, αυτούς τους κρατικοδίαιτους που κόβουν και ράβουν την ενημέρωση ανάλογα με τις επιταγές των εργοδοτών τους, που κάνουν το ασήμαντο σημαντικό, που βιάζουν την αλήθεια, που φιμώνουν όποια άποψη αμφισβητεί το σάπιο που υπερασπίζονται.
Σύγκρουση όμως και με τους εντός των τειχών «κουκουλοφόρους» της κριτικής, που κάνουν ζυμώσεις στα μπαρ και τις ταβέρνες, που το πόδι τους στα γραφεία το πατάν μόνο για να γνωστοποιήσουν προσφορές, που βάζουν ταμπέλες και χαρακτηρίζουν, που διαφωνούν με την απεργία - άσχετα αν κλείνουν - αλλά και δεν προτείνουν κάτι άλλο.
Σύγκρουση με τους θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού της ανέραστης κ. Θάτσερ, που διαλαλούσε πως « δεν υπάρχει κοινωνία αλλά οικογένειες και επιχειρήσεις και ότι οι άνθρωποι πρέπει να νοιάζονται πάνω απ’ όλα για τον εαυτό τους».
Αυτή είναι η αντίληψη που διδάσκει ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε ο ένας ενάντια στον άλλο, για να ζήσουμε στο κλίμα της ανταγωνιστικότητας.
Αυτή είναι η αντίληψη που μετατρέπει τις επιθυμίες και ανάγκες μας σε εμπόρευμα.
Αυτή είναι η αντίληψη που θέλει σαν βάση του κοινωνικού οικοδομήματος τον ατομικισμό και την αδιαφορία.
Αυτή μας κουνά το δάχτυλο φωνάζοντας:
Κατατρεγμένοι όλου του κόσμου επιστρέψτε στα σπίτια σας.
Οι αγώνες τελείωσαν, οι απεργίες ξόφλησαν, το θέαμα τέλειωσε, δεν έχει πια τίποτε να περιμένετε.
Πάρτε μαζί σας και τους καινούργιους προλετάριους που δημιουργούν τα μεταναστευτικά κύματα.
Αφρικανούς, Πακιστανούς που σκαρφαλώνουν στους φράχτες της μεσογείου για να πουλήσουν ένα γρατσουνισμένο σιντί για να γλείψουν κι αυτοί λίγο το κόκαλο ευδαιμονίας του αμερικανικού ονείρου που διδάχθηκαν στις αποικίες από τα media του πολιτισμένου κόσμου.
Αυτά που ξεπάστρεψαν όσους λυπήθηκε η σύφιλη.
Πάρτε μαζί σας τους νεόπτωχους, πρώην μικρομεσαίους, που ξεβράζει η οικονομική κρίση.
Άνθρωποι σταματήστε να πιστεύετε σε έναν καλλίτερο κόσμο.
Τα όνειρά σας ήταν φαντασιώσεις, οι ιδεολογίες σας σκόνη.
Ξαναγυρίστε στην εκκλησία και στην μεταφυσική.
Στις καφετζούδες και στα μέντιουμ.
Η ανθρώπινη επαφή ήταν βίτσιο των μαρξιστών.
Η συνεχής ροή, διαστροφή του Ηράκλειτου.
Η θεωρία της εξέλιξης, ανωμαλία του Δαρβίνου.
Δικαιοσύνη, ισότητα, αδελφότητα, λέξεις όλο υποκρισία και ψέμα.
Στο εξής ο καθένας να κοιτάζει τον εαυτό του.
Κάτω η πάλη των τάξεων.
Ζήτω η πάλη όλων εναντίον όλων.
Αυτή βάζει στον ίδιο παρονομαστή, την ορμή του απεργού με το μένος του χούλιγκαν, την οργή του άνεργου με την βλακεία του θρησκόληπτου, που σνομπάρει τους αγώνες και τα κινήματα.
Πράγματι, για ένα κράτος που υπηρετεί τους κρατικοδίαιτους ιδιώτες αρμέγοντας τον λαό υποβάλλοντάς τον σε μόνιμη υποταγή στους τοκογλύφους και τις τράπεζες, με έναν πρόεδρο της δημοκρατίας που υπογράφει καταδικαστικές αποφάσεις παραβιάζοντας κατάφωρα το σύνταγμα που υποτίθεται διασφαλίζει, με διανοούμενους που δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα που έχουν άπαντες οι πολίτες αλλά και την υποχρέωση να αρνηθούν να υπακούσουν και να προβάλουν αντίσταση στην κυβέρνηση όταν η τυραννία της είναι βαριά και δυσβάσταχτη.
Δικαίωμα κατοχυρωμένο με αίμα και σαφώς διατυπωμένο εδώ και δυόμισι χιλιάδες χρόνια από το Σοφοκλή στην Αντιγόνη που την κανιβαλίζουν στην Επίδαυρο με κρατικά έξοδα για να διασκεδάζει την πλήξη της η άρχουσα τάξη τα καλοκαίρια.
Ω ναι, η οργή είναι αγενής.
Δεν έχει καλούς τρόπους.
Η οργή είναι καταρρακωμένη συνείδηση, τραυματισμένη αξιοπρέπεια, κοινωνική απομόνωση, ανέχεια, εξαθλίωση, εξορία από τα κοινά.
Όταν ένα φυτό αδυνατεί να ζήσει σύμφωνα με τη φύση του, πεθαίνει.
Το ίδιο και ο άνθρωπος.
Γι αυτό θα πρέπει να γίνει συνείδηση ότι το πρόβλημα δεν είναι κάποιο απροσδιόριστο και συνεχές χρέος ή έλλειμμα αλλά το σύστημα που τα παράγει.
Ο καπιταλισμός έχει αρχίσει να τρέφεται απ’ τις σάρκες του.
Δηλαδή με ανθρώπινο κρέας.
Τα μεγάλο ζητούμενο είναι η ταξική πάλη.
Η ισοκατανομή του πλούτου.
Η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Η φυσιοκρατική αντίληψη του κόσμου.
Η πολιτική ανυπακοή είναι η πλέον αρμόζουσα ηθική στάση.
Βγάζει τη γλώσσα σε εθελόδουλους και συμβιβασμένους δημιουργώντας τις συνθήκες που θα σμπαραλιάσουν το παλιό και θα γεννήσουν το καινούργιο.
Οι άνθρωποι πρέπει να υψώσουν το ανάστημά τους μπροστά στην ψωραλέα δημοκρατία λάστιχο που παράγει δουλεία και πολέμους, προσφέροντας κάτι περισσότερο από μια ευτελή ψήφο.
Το σύστημα αυτό που κοινωνικοποιεί τις απώλειες και ιδιωτικοποιεί τα κέρδη είναι καταδικασμένο να πεθάνει.
Το ψυχορράγημά του όμως θα είναι βασανιστικό για τον άνθρωπο εάν δεν γίνει κοινή συνείδηση η καβαφική Δυνάμωσις:

"Όποιος το πνεύμα του ποθεί να δυναμώσει
να βγει από το σέβας κι από την υποταγή.
Από τους νόμους μερικούς θα τους φυλάξει,
αλλά το περισσότερο θα παραβαίνει
και νόμους κι έθιμα κι από την παραδεγμένη
και την ανεπαρκούσα ευθύτητα θα βγει.
Από τες ηδονές πολλά θα διδαχθεί.
Την καταστρεπτική δεν θα φοβάται πράξι•
το σπίτι το μισό πρέπει να γκρεμισθεί.
Έτσι θα αναπτυχθεί ενάρετα στην γνώσι."

Σε ένα σύστημα λοιπόν που παράγει εις το διηνεκές αντιφάσεις, κάθε λόγος περί ερειπίων πλεονάζει.
Η απαισιόδοξη στάση είναι μικρόψυχη και άκαιρη γι’ αυτό εμείς πρέπει να δοκιμάσουμε πρώτοι το γιαταγάνι με τη γλώσσα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: