Στις 3 π.μ της 17ης Νοεμβρίου αποφασίζεται η επέμβαση του στρατού και ένα από τα τρία άρματα μάχης που είχαν παραταχθεί έξω από τη σχολή, γκρεμίζει την κεντρική πύλη. Το άρμα μάχης AMX 30 έριξε την σιδερένια πύλη τη στιγμή που επάνω βρίσκονταν ακόμα φοιτητές. Οι φοιτητές βλέποντας το άρμα μάχης να εισβάλλει, ακολουθούμενο από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, ρίχνουν την πόρτα του Πολυτεχνείου στην οδό Στουρνάρη και αρχίζουν να εξέρχονται μαζικά. Ήταν η αρχή του τέλους της χούντας του ’67.
Το Πολυτεχνείο σήμερα συμβολίζει, όχι μόνο τον ηρωικό αγώνα αλλά και την ενότητα όλων των δημοκρατών. Οι αγώνες του Νοέμβρη αποτελούν την κορυφαία εκδήλωση της εφτάχρονης αντιδικτατορικής πάλης και μια από τις πιο σπουδαίες στιγμές των αγώνων του λαού μας και της νεολαίας ειδικότερα για την ελευθερία.
Τα ιδανικά της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, της ειρήνης, της αγάπης για τη ζωή και τον άνθρωπο, παραμένουν ζωντανά και θα παραμένουν επίκαιρα και αναλλοίωτα, όσα χρόνια και αν περάσουν από εκείνη την εξέγερση.
Δυστυχώς όμως τα ιδανικά εκείνα και η ιστορική μνήμη του λαού ποδοπατιούνται βάναυσα από το μεγάλο κεφάλαιο και τον ξένο παράγοντα.
Από τη <<μεγάλη ιδέα>> στην 4η Αυγούστου του Μεταξά. Απ’ το Μεταξά στους χίτες και τους ταγματασφαλίτες. Από τους δοσίλογους της κατοχής στον εμφύλιο και στον ΙΔΕΑ. Από τον ΙΔΕΑ και τους αγανακτισμένους πολίτες στα τανκς της 21ης Απρίλη. Από την Χούντα στην ατιμωρησία των βασανιστών και στα χουντογλέντια της μεταπολίτευσης. Από το παρακράτος στο ΛΑΟΣ και τη Χρυσή Αυγή. Από την Ευρωπαϊκή λυσσασμένη τρόικα στην εγχώρια δουλική τρόικα.
Οι χρυσές εφεδρείες περιπολούν σήμερα και τσακίζουν απεργούς, ξυλοκοπούν μετανάστες, τρομοκρατούν ανέργους. Ένα ολόκληρο σύστημα έθρεψε το φασισμό για να μπορεί ανενόχλητο να ρημάζει τις ζωές των ανθρώπων.
Το Πολυτεχνείο ήταν και θα είναι πάντα ένα ζωντανό κάλεσμα για την δημοκρατία, την ανθρωπιά και την ελευθερία.
Σήμερα που το χνώτο του φασισμού φτάνει σε κάθε νοικοκυριό εκφοβίζοντας όσους αντιστέκονται, μαγαρίζοντας τις συνειδήσεις των ανθρώπων του μόχθου, το μήνυμα των νεκρών του Πολυτεχνείου είναι επίκαιρο όσο ποτέ.
Το όραμα για έναν καλλίτερο κόσμο χωρίς φτώχια, εκμετάλλευση και εξαθλίωση ζει. Η πάλη ενάντια στο φασισμό πρέπει να είναι καθημερινή και σθεναρή.
Το Πολυτεχνείο ζει.
Τιμούμε τους εξορισμένους, κρατούμενους, βασανισμένους και νεκρούς του αντιδικτατορικού αγώνα.
Υποκλινόμαστε στη μνήμη των νεκρών του Πολυτεχνείου τους οποίους σαν ελάχιστο φόρο τιμής μνημονεύουμε:
Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών
Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών
Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών
Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών
Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών
Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών
Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών
Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, 31 ετών
Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών
Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών
Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου, 63 ετών
Αλέξανδρος - Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών
Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών
Σπυρίδων Κοντομάρης του Αναστασίου, 57 ετών
Σωκράτης Μιχαήλ, 57 ετών
Αικατερίνη Αργυροπούλου σύζυγος Αγγελή, 76 ετών
Δημήτριος Παπαϊωάννου, 60 ετών
Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου, 47 ετών
Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου, 17 ετών
Δημήτρης Θεοδώρας του Θεοφάνους, 52 ετών
Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών
Κυριάκος Παντελάκης του Δημητρίου, 44 ετών
Ευστάθιος Κολινιάτης, 47 ετών
Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου, 22 ετών
Αθάνατοι!
ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ Ε.Σ.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου