ΤΟ ΨΕΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΟΥ ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΟΥ ΟΡΙΟΥ

Τον Οκτώβριο του 2008 πραγματοποιήθηκε η τελευταία κινητοποίηση που προκήρυξε η συντηρητική ΕΣΕΕ – κι η μόνη των τελευταίων χρόνων – με αφορμή τη μείωση του αφορολογήτου ορίου από τον τότε υπουργό Οικονομικών Γ. Παπαθανασίου. Τόσο μεγάλο αντίκτυπο είχε αυτή η απόφαση της κυβέρνησης, που ακόμη κι οι «κυβερνητικοί» συνδικαλιστές δεν μπορούσαν να μείνουν απαθείς μπροστά στη γενική αγανάκτηση των εμπόρων.

Η ΟΕΣΒΔΕΝ από τότε επισήμαινε ότι το ισχύον αφορολόγητο όριο είναι πολύ μικρό, βάσει των συνθηκών ζωής και της ουσιαστικής υποτίμησης του νομίσματος, ώστε έπρεπε να απαιτήσουμε να αυξηθεί στις 20.000€ για τον άγαμο και στις 40.000€ για τα ζευγάρια, προσαυξημένο κατά 5.000€ για κάθε παιδί.
Με τις κινητοποιήσεις του 2008 το αφορολόγητο όριο επανήλθε στα προηγούμενα επίπεδα, στα οποία είχε ούτως ή άλλως παραμείνει για χρόνια, δίχως να ακολουθεί ούτε την αύξηση του πληθωρισμού.
Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με το «τρυκ» των αποδείξεων, έθεσε «γενικό, αφορολόγητο όριο» στις 12.000€. Η ΕΣΕΕ έσπευσε να επικροτήσει την απόφαση. Είναι, όμως, έτσι;
Αφορολόγητο όριο είναι εκείνο το ύψος του εισοδήματος το οποίο θεωρείται τόσο μικρό, ώστε δεν επαρκεί, καν, για αξιοπρεπή διαβίωση. Για το λόγο αυτό, εξαιρείται από κάθε είδους φορολόγηση, άμεση, αφού ο πολίτης που έχει τόσο χαμηλό εισόδημα, δεν μπορεί να προσφέρει στις δαπάνες του κράτους. Είναι ένα κοινωνικό μέτρο, σε κοινωνίες που χαρακτηρίζονται από αίσθημα αλληλεγγύης.
Το όριο λοιπόν που φέρει τα παραπάνω δεδομένα, έχει καθοριστεί, πλέον, στις 6.000€. Το αν θα φθάσει στις 12.000€ εξαρτάται από το ύψος των αποδείξεων που θα προσκομίσει ο φορολογούμενος, πλέον, πολίτης. Το τραγικό, μάλιστα, είναι πως εξαιρούνται οι αποδείξεις των βασικών εξόδων αυτής της κατηγορίας πολιτών και αφορούν στα έξοδα ύδρευσης, ηλεκτρισμού, τηλεπικοινωνιών και μεταφοράς.
Δεν χρειάζονται ανώτατες οικονομικές σπουδές για να διαπιστωθεί πως όποιος έχει ετήσιο εισόδημα 15.000 – 20.000€, δεν μπορεί στις σημερινές συνθήκες να ξοδεύει, παρά για τις βασικές του ανάγκες.
Χρειάζεται, όμως πολύ «νεοσοσιαλιστική» σκέψη για να δημιουργηθεί μια ακόμη γενιά νεόπτωχων.
Να αναφέρουμε, για άλλη μια φορά – και δεν θα σταματήσουμε να το λέμε – την απόλυτη σύνταξη των μεγάλων μέσων ενημέρωσης με τις κυβερνητικές, οικονομικές «ντρίπλες»!