Αντίθετη στην κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα δηλώνει η ΕΣΕΕ, αλλά κάπως αργά παρενέβη. Επίσης, θα έπρεπε να τοποθετηθεί για τα αντίστοιχα μέτρα στο δημόσιο τομέα, αντιλαμβανόμενη, έστω, ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι αποτελούν καταναλωτικό κοινό των μαγαζιών μας, αν δεν μπορεί να αντιληφθεί τις υπόλοιπες κοινωνικές παραμέτρους. Πάντως κι εδώ, κάνει μια άστοχη παρατήρηση, διαπιστώνοντας ως πρόβλημα ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, τις "γραφειοκρατικές αγκυλώσεις". Άλλα είναι τα προβλήματα ανταγωνιστικότητας των μικρών επιχειρήσεων, αλλά δεν βιαζόμαστε. Αργά ή γρήγορα, θα τα ανακαλύψει κι η ΕΣΕΕ.
«Η ΕΣΕΕ θεωρεί ότι οι υποδείξεις για κατάργηση του 14ου και του 13ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, όπως επίσης κάθε σκέψη για μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα θίγουν το εμπόριο, την αγορά, οδηγούν σε περαιτέρω ύφεση και κυρίως δε θα δώσουν λύση στη γενικότερη δυσπραγία που έχει αρχίσει να εδραιώνεται τους τελευταίους μήνες. Κατά τη γνώμη μας, η οικονομική αποτελεσματικότητα μίας τέτοιας κίνησης είναι αμφίβολη, καθότι αφενός μεν θα μειώσει σημαντικά την καταναλωτική δυνατότητα των μισθωτών – με συνακόλουθες συνέπειες για την εμπορική δραστηριότητα – αφετέρου δε θα στερήσει πολύτιμους πόρους από τα ασφαλιστικά ταμεία. Για μας, το εμπόριο, η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας επηρεάζεται περισσότερο από τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις που δυσχεραίνουν τη λειτουργία των επιχειρήσεων, παρά από τη λεγόμενη ανταγωνιστικότητα κόστους που αναφέρεται στους μισθούς.
Επιπλέον, η εν λόγω ανεπίτρεπτη απαίτηση θέτει εν τέλει υπό αμφισβήτηση την ισχύ των συλλογικών διαπραγματεύσεων και τον Κοινωνικό Διάλογο ως δημοκρατικό θεσμό. Η δυνατότητα που διαθέτουν οι κοινωνικοί εταίροι να συναποφασίζουν για τα μισθολογικά ζητήματα, συνιστά μία μεγάλη κατάκτηση της δημοκρατίας και κατοχυρώνεται συνταγματικά μέσω του Άρθρου 22 του Συντάγματος. Κατ’ ουσία «καταλύεται» η συνταγματική νομιμότητα και διαμορφώνονται ανησυχητικές εξελίξεις και για τις τρέχουσες θεσμικές διευθετήσεις αλλά και εν γένει για την κοινωνική συνοχή της χώρας μας. Χρειάζεται να επανεξετάσουμε το ζήτημα του αναπτυξιακού μας μοντέλου και να διεκδικήσουμε το οικονομικό αυτεξούσιο της χώρας, το οποίο και είναι απαραίτητη προϋπόθεση για μία αποτελεσματική οικονομική πολιτική.
Ο ιδιωτικός τομέας στηρίζει και στηρίζεται στο εισόδημα και στην απασχόληση των εργαζομένων. Έχει δείξει κατά το παρελθόν ότι διαθέτει την ευελιξία να προσαρμόζεται χωρίς να του επιβάλλονται μεταρρυθμίσεις. Μπορεί η προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης να ήταν μονόδρομος, όμως οι παρεμβάσεις στη λειτουργία του ιδιωτικού τομέα αποτελούν επιλογή των κοινωνικών εταίρων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου