Τι συμφωνήθηκε στην Αθήνα και ποιόν ωφελούν οι συμφωνίες που έγιναν;
Παραμένουν ή όχι τα προβλήματα παραβίασης των θαλασσίων και εναέριων συνόρων της Ελλάδας και της αμφισβήτησης των Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο;
Τα ερωτήματα αυτά απαιτούν υπεύθυνη απάντηση.
Οι θέσεις της τουρκικής κυβέρνησης, που επανέλαβε ο Ερντογάν στην Αθήνα, είναι συγκεκριμένες:
• Η Τουρκία συνεχίζει την αμφισβήτηση και την παραβίαση των χωρικών υδάτων, του ελληνικού εναέριου χώρου καθώς και τις παραβάσεις του FIR της Αθήνας, με μαχητικά αεροπλάνα που ενδεχομένως… θα είναι αφοπλισμένα!
• Διατηρείται η τουρκική απειλή πολέμου (Casus Beli) αν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν. μίλια, σύμφωνα με τη διεθνή σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας.
• Παραμένει υπερασπιστής του σχεδίου ΑΝΑΝ για τη διχοτόμηση της Κύπρου και επιχειρεί να μεταφέρει τις ευθύνες για τη μη επίλυση του Κυπριακού στην κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αγνοώντας προκλητικά το ΟΧΙ του Κυπριακού λαού στο Αμερικανο-Βρεττανικό σχέδιο, θεωρώντας ως τετελεσμένα τα αποτελέσματα της εισβολής και κατοχής από Τουρκικά στρατεύματα. Επιλέγει το δρόμο της «πολυμερούς συνάντησης» καταστρατηγώντας τις σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και το διεθνή χαρακτήρα του προβλήματος.
• Επιμένει για σωβινιστικούς λόγους στον χαρακτηρισμό της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη ως τουρκικής.
Συμπερασματικά :
Πρώτο: Η ηγεσία της Τουρκίας με τη στήριξη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ αλλά και με ευθύνη της ΕΕ καταπατά τις διεθνείς συνθήκες με τις οποίες καθορίζονται τα σύνορα, στοχεύει στην ανατροπή της συνθήκης της Λωζάνης, διαιωνίζει την κατοχή μεγάλου μέρους του κυπριακού κράτους.
Δεύτερο: Η Τουρκία ως περιφερειακή δύναμη, που έχει ήδη ενταχθεί στο G20, προωθεί τις διεκδικήσεις της αξιοποιώντας κοινά συμφέροντα με τις ΗΠΑ στην περιοχή και στο Αιγαίο, ακόμα και αντιθέσεις των ΗΠΑ με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επίσης αξιοποιεί τις ενεργειακές, οικονομικές συμφωνίες με τη Ρωσία διαμορφώνοντας πολύμορφα το έδαφος για την επέκταση της δράσης της στη Μέση Ανατολή, στα Βαλκάνια, στην περιοχή της Ευρασίας.
Για την επίτευξη των στόχων αυτών η κυβέρνηση Ερντογάν επιλέγει το δρόμο της συναίνεσης της Ελληνικής κυβέρνησης, εξασφαλίζοντας την υποχώρησή της από κυριαρχικά δικαιώματα με αντάλλαγμα κοινές επιχειρηματικές δραστηριότητες.
Ο δρόμος αυτός ταυτίζεται με τις επιδιώξεις του ΝΑΤΟ για την απρόσκοπτη λειτουργία της Λυκοσυμαχίας και την αντιμετώπιση του Αιγαίου ως ενιαίου επιχειρησιακού χώρου.
Οι θέσεις του Έλληνα πρωθυπουργού και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να καθησυχάσουν το λαό μας.
Τα προβλήματα δεν ξεπερνιούνται με ευχές και αφορισμούς.
Το Αιγαίο, τα θέματα της εδαφικής κυριαρχίας δεν είναι κατασκευασμένα από «διπλωμάτες», ούτε μπορούν να λυθούν από κάποιους «τρίτους» όπως προκλητικά ισχυρίζεται ο αντιπρόεδρος της Ελληνικής κυβέρνησης.
Στη βάση των προβλημάτων είναι ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός και η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα για το μοίρασμα των αγορών, που υπηρέτησαν τόσο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ. Και τα δύο κόμματα συμφώνησαν και προώθησαν τη στρατηγική και τη νέα δομή του ΝΑΤΟ, μέρος της οποίας είναι η Νατοποίηση του Αιγαίου, η διχοτόμηση του και η αποστρατικοποίηση της περιοχής Ανατολικά του 25ου μεσημβρινού, που έχει ορισθεί ως όριο των Τουρκικών διεκδικήσεων, οδηγώντας στην κατάργηση του δικαιώματος της άμυνας των Ελληνικών Νησιών.
Τα προβλήματα οξύνονται από την πολιτική των «Γκρίζων ζωνών» και της συνεκμετάλλευσης τους, από την πολιτική της συνδιαχείρισης του Αιγαίου και των πιθανών κοιτασμάτων πετρελαίου.
Τα προβλήματα οξύνονται από την συμφωνία Σημίτη – Ντεμιρέλ στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, το 1997, που αναγνωρίζει «τα ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της Τουρκίας» στο Αιγαίο αλλά και τις αποφάσεις στη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Ελσίνκι, το 1999, που νομιμοποιούν τις Τουρκικές θέσεις για «συνοριακές διαφορές» ανάμεσα στις δύο χώρες.
Δεν μπορεί κανείς να εφησυχάσει από τη θέση του πρωθυπουργού περί «εντατικοποίησης των συνομιλιών» για την υφαλοκρηπίδα και το ενδεχόμενο προσφυγής στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης.
Σε ποια βάση θα διαμορφωθεί το συνυποσχετικό, ποιά θέματα θα παραπεμφθούν, πως θα καθορισθούν τα Ελληνικά χωρικά ύδατα που είναι η βάση καθορισμού της υφαλοκρηπίδας, του βυθού και του υπεδάφους του στη θαλάσσια περιοχή πέρα από τα χωρικά ύδατα;
Οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης δεν μπορούν να κρύψουν ότι μέσα από τη συγκρότηση του «Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας» δρομολογείται μια διαπραγμάτευση που αφορά το σύνολο των Τουρκικών διεκδικήσεων.
Οι λαοί των δύο χωρών δεν έχουν όφελος από τη σύσταση του «Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας» και τα 21 μνημόνια και διακηρύξεις που υπογράφηκαν από τις δύο κυβερνήσεις στους τομείς της οικονομίας, του τουρισμού, της ενέργειας, των μεταφορών, της έρευνας, του περιβάλλοντος κα. Γιατί όλα αυτά στοχεύουν στην εκμετάλλευση Ελλήνων και Τούρκων μισθωτών και όχι στην αμοιβαία ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών τους.
Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μια πολιτική συντονισμένης επέκτασης του πεδίου δράσης μεγάλων οικονομικών ομίλων για να εκμεταλλευτούν με πιο αποτελεσματικούς όρους όχι μόνο τους λαούς των δύο χωρών αλλά και τους λαούς στην Ανατολική Μεσόγειο, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή και στη Μαύρη Θάλασσα. Οι ελληνοτουρκικές επιχειρηματικές δραστηριότητες για το κυνήγι των αγορών και με μέτρα κατά των λαών, δεν συνιστούν γέφυρα ειρήνης και φιλίας. Υπηρετούν το νόμο του κέρδους.
Αυτή η πολιτική ανοίγει το δρόμο στη συνεκμετάλλευση των πετρελαϊκών κοιτασμάτων και του ορυκτού πλούτου του Αιγαίου και την ενεργειακή εξάρτηση των Ελληνικών νησιών από το δίκτυο μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας της Τουρκίας.
Ελληνικοί μονοπωλιακοί όμιλοι ήδη έχουν μεταφέρει παραγωγικές επενδύσεις στην Τουρκία, εκμεταλλευόμενοι φθηνότερη εργατική δύναμη. Δηλαδή συμβάλανε και στην αύξηση της ανεργίας στην Ελλάδα και στην αύξηση εισαγόμενων εμπορευμάτων, στη διόγκωση του εμπορικού ελλείμματος.
Άλλοι στόχοι του συντονισμού των δυο κυβερνήσεων είναι η επιθετική πολιτική κατά των μεταναστών και της έντασης της καταστολής κατά των λαών, με το πρόσχημα της τρομοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου