Από τον «πόλεμο της κονσέρβας»...στο καλοκαιρινό πενθήμερο!

Η αντίληψη ότι, δουλεύοντας περισσότερες ώρες, θα αυξήσει το τζίρο του ο έμπορος, είχε ετικέτα “made in Euro super market” ήδη από το 1997. Αυτή, εξελίχθηκε στην “made in mass media” θεωρία, ότι ο καταναλωτής για να εξυπηρετηθεί χρειάζεται διευρυμένο ωράριο στα καταστήματα.

Το ποια καταστήματα εννοούσαν το καταλάβαμε, όταν, με το καλό, κατέφθασαν οι ξένες πολυεθνικές αλυσίδες λιανικής πώλησης. Ο μέσος καταναλωτής – ιδιαίτερα οι δημόσιοι υπάλληλοι – είχε, πια, ποτιστεί με την αντίληψη ότι το πρόβλημα ήταν ο χρόνος – κι όχι το χρήμα – κι έτσι, η απελευθέρωση του ωραρίου το 2005, ήρθε σαν ώριμο φρούτο.
Ταυτόχρονα, η τηλεοπτική προπαγάνδα στιγμάτισε όσους μικρούς εμπόρους αντιδρούσαν, διαβλέποντας τη μεγάλη μετατόπιση του τζίρου προς τα πολυκαταστήματα, εξαιτίας – και – του διευρυμένου ωραρίου.
Οι πρόσφατες προσπάθειες για την κατάργηση του καλοκαιρινού πενθημέρου στα Ιωάννινα και στο Αγρίνιο έχουν τη ρίζα τους αφενός στις διαθέσεις μιας μερίδας κυβερνητικών, νεοφιλελεύθερων συνδικαλιστών, που και σε άλλα θέματα λειτουργούν υπονομευτικά έναντι των συναδέλφων τους, αφετέρου στην ανάγκη του «πνιγμένου» μικρέμπορου να «πιαστεί από τα μαλλιά» του.
Είναι, τουλάχιστον, αστείο να υποστηρίζει κανείς ότι τα 8 Σάββατα το χρόνο ευθύνονται που οι καταναλωτές προτιμούν τα πολυκαταστήματα. Το κάνουν εδώ και μια δεκαετία είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα – ιδιαίτερα οι δημόσιοι υπάλληλοι – αναμασώντας τις ίδιες πληροφορίες που τους πλασάρει η τηλεόραση, από τους «ακριβούς» και «φοροφυγάδες» εμπόρους, ως την...έντιμη Siemens!
Βέβαια, εφέτος υπερψηφίστηκε το καλοκαιρινό πενθήμερο, μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες Γενικών Συνελεύσεων, γιατί η πλειονότητα των εμπόρων, ίσως, καταλαβαίνει ότι άλλες είναι οι αιτίες της μειωμένης κατανάλωσης.
Αλλά είναι σαφές πως πίσω από αυτή τη συζήτηση κρύβεται η πάγια επιδίωξη των πολυκαταστημάτων να καταργηθεί η κυριακάτικη αργία, πράγμα που πέρα από όλα τα άλλα που σηματοδοτεί, θα αποτελέσει το κύκνειο άσμα του παραδοσιακού, μικρού εμπορίου.
Οι καταναλωτές – εργαζόμενοι που μειώνονται τα εισοδήματά τους – έπρεπε να είχαν διδαχθεί από τον «πόλεμο της κονσέρβας», τότε που στήριξαν τα Super Markets σε βάρος των μπακάλικων και να αναλογιστούν αν αυτό απέβη προς όφελός τους.
Κι οι μικροί αυτοαπασχολούμενοι έμποροι και κυρίως οι συνδικαλιζόμενοι, οφείλουν να απομονώσουν τη συντεχνιακή λογική κάποιων, που υποστηρίζουν, ότι σε αντιδιαστολή με το διευρυμένο ωράριο των καταστημάτων, πρέπει να διεκδικήσουν κάτι αντίστοιχο για τις δημόσιες υπηρεσίες και τις τράπεζες: να παραμένουν ανοιχτές τα σαββατοκύριακα, γιατί οι έμποροι...τότε προλαβαίνουν να εξυπηρετηθούν.
Αυτή η φτηνή αντιπαράθεση μεταξύ κοινωνικών ομάδων με παράλληλα συμφέροντα είναι η πηγή του κακού μας.

Κ.Σ.