Ποια είναι η εικόνα της αγοράς του Αγρινίου σήμερα;
Δείτε τα άδεια μαγαζιά με τα «ενοικιάζεται» κολλημένα στα τζάμια τους, με όλες τις προβλέψεις να εστιάζονται περισσότερο στη διακοπή των εργασιών, παρά στη συνέχιση τους. Καταναλωτές που θέλουν αλλά δεν μπορούν να κάνουν συναλλαγή.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα της βαρβαρότητας ο εμπορικός κόσμος προσπαθεί με σπασμωδικές κινήσεις να αντιδράσει παλινδρομώντας πολλές φορές ανάμεσα στη σύγχυση και ενίοτε και τον τυχοδιωκτισμό με μοναδικό στόχο να περισωθεί ό,τι μπορεί να περισωθεί. Ενοικιοστάσια αποικιοκρατικά, ενοίκια που σε λίγα χρόνια έχουν υπερκαλύψει την αξία του ακινήτου.
Ακόμα δε και η ασφαλιστική κάλυψη φαντάζει περισσότερο ως χαράτσι παρά ως απολαβή. Από αποκούμπι έχει μετατραπεί σε βρόγχο, αφού κάθε δίμηνο ο μικρομεσαίος έμπορος είναι υποχρεωμένος να καταβάλει ένα τεράστιο ποσό εξαιρετικά δυσανάλογο των υπηρεσιών που απολαμβάνει. Το 40% των εμπόρων χωρίς ιατροφαρμακευτική κάλυψη.
Βασικό δομικό στοιχείο του μικρομεσαίου εμπορίου σήμερα είναι μια καθημερινά διογκούμενη ανασφάλεια. Μια ανασφάλεια η οποία σιγά – σιγά και σταθερά τείνει να ξεπεράσει τα όρια του φόβου και να μετατραπεί σε τρόμο. Η φτώχεια σήμερα παύει να είναι πρόβλεψη για επερχόμενο οικονομικό και κοινωνικό εφιάλτη, είναι ζοφερή πραγματικότητα. Δεν υπάρχει έμπορος στην πόλη που να μην έχει νοιώσει στο «πετσί» του την τρομακτική συρρίκνωση του τζίρου του. Μια βόλτα στην αγορά το αποδεικνύει άμεσα. Τα μόνα καταστήματα που διατηρούν ακόμα τις ουρές είναι τα πιστωτικά.
Το χρήμα σήμερα δεν κινείται στην πόλη. Συσσωρεύεται στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών και μάλιστα τοκογλυφικά προσαυξημένο. Τα χρέη δεν απειλούν απλά την επιχείρηση αλλά κατάσχουν πατρογονικούς κόπους.
Ποιοι είναι οι εχθροί του εμπορικού κόσμου;
Στην εποχή μας είναι ουτοπικό να κυνηγάμε μάγισσες, γιατί μάγισσες δεν υπάρχουν. Στο σημείο το οποίο βρισκόμαστε δεν οδηγηθήκαμε τυχαία. Η συνευθύνη μας είναι τεράστια.
Τα σαράντα προηγούμενα χρόνια εμπιστευτήκαμε να μας κυβερνήσουν πολιτικοί ταχυδακτυλουργοί, οι οποίοι μέσα από τα ψηλά τους καπέλα έβγαλαν λαγούς με πετραχήλια, βατράχια, που μας τα σύστησαν σαν πρίγκιπες, κότες, που μάταια περιμέναμε να γεννήσουν τα χρυσά αυγά ,που μας υποσχέθηκαν.
«Αν με γελάσεις μια φορά κατάρα στο κεφάλι σου», λέει ο λαός μας. «Αν με γελάσεις δυο και τρεις κατάρα στο δικό μου».
Πρέπει στο σημείο αυτό να φέρουμε ξανά στο μυαλό μας τα γεγονότα που συνέβησαν και που μας αφορούσαν και τότε θα ξεκαθαρίσει απόλυτα ποιος ήταν απέναντι μας και ποιος ήταν μαζί μας.
Απέναντι μας ήταν όλοι αυτοί που δεν νομοθέτησαν απλά για μας χωρίς εμάς, αλλά νομοθέτησαν για μας μαζί με όσους επιδίωκαν την πλήρη εξαφάνιση μας. Μαζί δηλαδή με τους μονοπωλιακούς ομίλους, τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες και τις εμπορικές αλυσίδες.
Εχθροί μας όλα αυτά τα χρόνια ήταν όσοι ανέχτηκαν διευκόλυναν και αβαντζάρισαν τα κυκλώματα και τους νονούς των παζαριών, τους κυρίαρχους πάγκους των λαϊκών αγορών, καθώς και τους εκμεταλλευτές της δυστυχίας και της πείνας του μετανάστη.
Εχθροί μας ήταν οι δήμαρχοι που αβαντζάρισαν, στήσανε και εμπορευτήκαν το δημόσιο χώρο παραδίδοντάς τον στο παραεμπόριο των παζαριών, όπως Δήμαρχοι και νομάρχες που κάνουν πλάτες στα πολυκαταστήματα και τις Υπεραγορές.
Εχθροί μας είναι οι μεγαλοσυνδικαλιστές της Συνομοσπονδίας, των Εμπορικών Συλλόγων και των Ομοσπονδιών, που νομιμοποίησαν και νομιμοποιούν με την συμμετοχή τους αυτές τις αποφάσεις. Όλοι αυτοί που στη θέα κάθε υπουργού συμπεριφέρονται ως πιστοί μπροστά στην εικόνα της Σταυροπροσκυνήσεως.
Εχθροί μας είναι όλοι αυτοί που προπαγανδίζουν και διαφημίζουν το σύστημα της ελεύθερης οικονομίας, όπως αυτοί την αντιλαμβάνονται, καθώς και όλα τα «παπαγαλάκια» τους στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, κεντρικά, περιφερειακά και τοπικά, που κόβουν και ράβουν την προπαγάνδα τους ανάλογα με τις «επιταγές» τις εργοδοσίας τους, κάνοντας το ασήμαντο σημαντικό και την πληροφόρηση παραπληροφόρηση φιμώνοντας και παρερμηνεύοντας το πραγματικό γεγονός. Η όποια δε εξαίρεση σε αυτή τη συμπεριφορά, μόνο τον κανόνα μπορεί να επιβεβαιώσει.
Τέλος εχθροί είναι αυτοί που εφαρμόζουν μια πολιτική που τους επιβάλλεται, καθώς επίσης και όσοι την υλοποιούν, την ανέχονται, την εξωραΐζουν την δικαιολογούν και την στηρίζουν.
«Να εγκαταλείψεις όσους σου ζητούν και σου προτείνουν συναίνεση, ήπιο κλίμα και κόσμια συμπεριφορά» ήταν το πρόσφατο κάλεσμα του Ε.Σ.Α. Είστε κατά της συναίνεσης; Ποιάς μορφής πρέπει να είναι η αντίδραση του εμπορικού κόσμου στα σημερινά προβλήματα;
Το κάλεσμα στο οποίο αναφέρεστε αφορούσε το ξεπούλημα από την Κυβέρνηση του λιμανιού του Πειραιά στην κινέζικη πολυεθνική COSCO και την υποστήριξη της από το διοικητικό Συμβούλιο της Συνομοσπονδίας μας, η οποία ξεπέρασε τα όρια της αβάντας και κατάντησε παράκληση προς τον «Κάπτεν» της COSCO για να μεγαλώσει το παζάρι και να χωρέσει και το δικό τους δάχτυλο στο μέλι.
Αυτή η αγαστή συνεργασία της ΕΣΕΕ με τα μέσα ενημέρωσης και οι πρόσφατες νέες συμφωνίες της κυβέρνησης με την Κίνα, που σφραγίστηκαν με το γενικό πωλητήριο της χώρας αποδεικνύουν ότι οι δύο – ΕΣΕΕ και Μέσα Ενημέρωσης – ήταν οι «λαγοί» όσων ήδη έχουν αποφασισθεί και υλοποιηθεί.
Ως εδώ και μη παρέκει. Αυτό διαδηλώνει σήμερα ο Εμπορικός Σύλλογος Αγρινίου.
Ο πρωθυπουργός, που υπέγραψε το κατοχικό σύμφωνο σταθερότητας, αποδεικνύει καθημερινά ότι ξέρει να κάνει καλά τη δουλειά του, που δεν είναι άλλη πέρα απ’ αυτή της μετατροπής των απαιτήσεων του μηχανισμού της τρόικας σε νόμους του κράτους.
Μας λένε: «Θα περάσουμε δύσκολα, έχουμε μπροστά μας Γολγοθά, στερήσεις, μείωση εισοδημάτων μείωση συντάξεων, μείωση μισθών, ανεργία, ακρίβεια, κλείσιμο μαγαζιών».
Ο εγγονός του παππού, ο γιός του πατέρα, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου δήλωσε ότι «αν ήταν εργαζόμενος, θα ήταν διαδηλωτής». Δυστυχώς γι’ αυτόν ούτε το ένα είναι, ούτε το άλλο. Είναι απλά και μόνο κάποιος υπάλληλος που τον πληρώνουμε για να νομιμοποιεί με την υπογραφή του τα λευκά χαρτιά που του προσκομίζει το Δ.Ν.Τ.
Καμιά συναίνεση λοιπόν σε ότι πάει πίσω το βιοτικό μας επίπεδο, σε ότι πάει πίσω το αύριο των παιδιών μας.
Καμιά συναίνεση στο κλείσιμο των μαγαζιών μας, για να «παίξει» στις πλάτες μας και χωρίς αντίπαλο το «Καρφούρ».
Καμιά συναίνεση σε πολιτικές και αποφάσεις, που αφήνουν στο απυρόβλητο τους υπευθύνους για την οικονομική κρίση και καταστρέφουν τη ζωή, όσων μόνιμα καλούνται να πληρώσουν το λογαριασμό που δεν κάνανε.
Λένε συναίνεση, αλλά εννοούν εκχώρηση.
Δεν είμαστε συνυπεύθυνοι για τη ρεμούλα, το πλιάτσικο στο δημόσιο κορβανά, τη διαφθορά τα σκάνδαλα.
Μας στοχοποιούν δίχως έλεος, ας συγκρουστούμε μαζί τους δίχως έλεος. Στον πόλεμο απαντάς με πόλεμο. Λύκος χορτάτος κι αρνιά σωστά δε γίνεται. Άρα καμία συναίνεση, καθόλου ανοχή. Σύγκρουση επιβάλλεται γιατί αφορά την επιβίωση.
Αρκετοί υποστηρίζουν ότι μέσω των ανακοινώσεων σας, αλλά και της γενικότερης στάσης της διοίκησης του Εμπορικού Συλλόγου υπάρχει ταύτιση με συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, μια ιδεολογική περιχαράκωση. Εξυπηρετείται έτσι το συμφέρον του εμπορικού κόσμου;
Το ξεπερνώ, αλλά δεν το ξεχνώ ότι η διατύπωση της ερώτησης σας δείχνει και θέση να παίρνετε και να συμφωνείτε.
Κατ’ αρχάς μια πρώτη γενική παρατήρηση.
Το συμφέρον του κόσμου εξυπηρετείται μόνο και πάντα από την αλήθεια. Και η αλήθεια πρέπει και να λέγεται και να υπογραμμίζεται.
Από όσα αναφέρετε παραπάνω βγαίνει το συμπέρασμα ότι οι επικριτές μας δεν κρίνουν αυτές καθ’ αυτές τις ανακοινώσεις, αλλά επιχειρούν να βάλουν ταμπέλα κομματική, πολιτική, ιδεολογική σε όσους συμμετέχουν σε ένα συλλογικό όργανο, το οποίο συνεδριάζει με πλήρη δημοκρατία και διαφάνεια, με ανοιχτές συνεδριάσεις για κάθε έμπορο της πόλης, η τακτική βάζω λάσπη στον ανεμιστήρα και όπου πάει μου προκαλεί θυμό.
Υποστηρίζουν οι επικριτές μας πως οι ανακοινώσεις μας κάνουν δυναμική κριτική στους κομματικούς μηχανισμούς εξουσίας και τις κατά καιρούς κυβερνήσεις. Αλήθεια που θα επιθυμούσαν να αναφέρονται και με ποια γλώσσα; Στην αόρατη δύναμη του κακού; Στο βασιλέα του σκότους; Στη κακιά μάγισσα του παραμυθιού; Με τη γλώσσα τη μαγευτική των καλολογικών στοιχείων και των εκκρίσεων των σιελογόνων αδένων; Τι είναι οι νόμοι για το ασφαλιστικό, το φορολογικό, το ΦΠΑ, τη συνάφεια, το πιστωτικό σύστημα, την απελευθέρωση του ωραρίου τις συνεχείς εκπτώσεις τις προσφορές, τα προνόμια των υπεραγορών και τα κινέζικα; Άραγε όλα αυτά είναι οι θεόσταλτες πλάκες του Μωυσή ή μήπως είναι πολιτικές αποφάσεις, τις οποίες τις ψηφίζουν συγκεκριμένα κόμματα και συγκεκριμένοι βουλευτές;
Άρα τις πολιτικές αποφάσεις που ορίζουν τη ζωή των συναδέλφων μας, τη ζωή μας, τη ζωή όσων μας επέλεξαν ως εκπροσώπους τους με ποιους άλλους όρους πέρα από τους πολιτικούς πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε;.
Το ότι για παράδειγμα ο μισθός του υπαλλήλου κάθε μικρομεσαίου έμπορα αποτελεί τεκμήριο διπλοφορολόγησής του, ενώ του πολυκαταστήματος έξοδο αφαιρούμενο από τα κέρδη, αν όχι πολιτικά πως μπορεί να το προσεγγίσει κανείς;
Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Εμπορικού Συλλόγου είναι υπαρκτά πρόσωπα και γνωστά στην αγορά και την κοινωνία της πόλης, με φανερές τις πολιτικο-ιδεολογικές τους συμπάθειες. Ποτέ λοιπόν δεν υπήρξε διοικητικό συμβούλιο στον ΕΣΑ που να μην εξαντλεί το σύνολο των πολιτικών αποχρώσεων της χώρας. Ποτέ δεν υπήρξε απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου με την οποία να διαφώνησε έστω και ένα μέλος του για προσωπικούς πολιτικούς λόγους. Ποτέ και σε καμιά απόφαση ο πρόεδρος του Συλλόγου δεν χρησιμοποίησε το δικαίωμα της «διπλής ψήφου».
Στο Δ.Σ. λοιπόν του Εμπορικού Συλλόγου δεν θα βρείτε ούτε περιχαρακώσεις, ούτε αγκυλώσεις, ούτε εξαρτήσεις. Αυτά αναζητήστε τα στους επικριτές του, γιατί εξ’ ιδίων μάλλον κρίνουν τα αλλότρια και οι οποίοι σαφέστατα ούτε Αρσακειάδες είναι, ούτε ουδέτεροι, ούτε κομματικά αόρατοι.
Ας αξιολογηθεί επίσης και η ανταπόκριση του συνόλου των εμπόρων στις δράσεις και κινητοποιήσεις του. Τα ποσοστά του 98% και πλέον σε απεργίες και στάσεις εργασίας κάτι προφανώς και λένε ή όχι.
Θα πρέπει να σας πω ότι υπάρχουν έμποροι που έχουν ενστάσεις σε θέματα λειτουργίας του Εμπορικού Συλλόγου. Λένε για παράδειγμα ότι θα μπορούσε να υπάρχει πιο εξωστρεφής πολιτική για την αναζωογόνηση της τοπικής αγοράς. Ποια είναι η θέση σας;
Όποιος ή όποια έχει ενστάσεις διατηρεί το απόλυτο δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση να τις καταθέτει και να τις διατυπώνει για να συζητηθούν, Το μόνο που δεν μπορεί να προσάψει κανείς στον ΕΣΑ είναι ότι εμποδίζει την προβολή, κατάθεση και συζήτηση της οποιαδήποτε πρότασης.
Για να δούμε όμως τη λειτουργία του Εμπορικού Συλλόγου. Ο ΕΣΑ είναι ο μοναδικός σύλλογος πανελλαδικά στον οποίο το προεδρείο δεν έχει καμιά αρμοδιότητα για οποιαδήποτε απόφαση, αφού αυτές λαμβάνονται από την ολομέλεια του Δ.Σ.
Είναι επίσης ο μόνος σύλλογος που πέρα από το Διοικητικό Συμβούλιο έχει πολυμελή συμβουλευτική επιτροπή από διάφορους κλάδους εμπορίας και η οποία συμμετέχει ισότιμα σε όλες τις συνεδριάσεις.
Είναι ο μόνος σύλλογος που καμιά ανακοίνωση του έγγραφο του ή Δελτίο Τύπου δεν διακινείται αν δεν εγκριθεί από το σύνολο των μελών του Δ.Σ., της Συμβουλευτικής Επιτροπής, της ελεγκτικής επιτροπής και τους αντιπροσώπους στην δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια οργάνωση.
Θα ήταν ενδιαφέρον κάποια στιγμή να μάθουμε ποιοι τα λένε, που τα λένε, για να απαντηθεί ολοκληρωμένα και το γιατί τα λένε, όπως και ποιοι τα αναπαράγουν και γιατί τα αναπαράγουν;
Τώρα στο ερώτημα σας για την εξωστρεφή πολιτική και την σχέση της με την αναζωογόνηση της τοπικής αγοράς ίσως θεωρώ ότι θα έπρεπε κατ’ αρχάς να ξεκαθαριστεί τι σημαίνει εξωστρεφής πολιτική ενός συλλόγου. Πάντως σε καμιά περίπτωση εξωστρεφής πολιτική σε έναν συνδικαλιστικό φορέα δεν μπορεί να είναι οι δημόσιες σχέσεις του. Ως εξωστρέφεια εμείς εννοούμε να αγωνιζόμαστε για να έχει χρήματα ο καταναλωτής της πόλης μας και της περιοχής μας, δηλαδή ο εργαζόμενος, ο αγρότης, ο συνταξιούχος. Εξωστρέφεια είναι οι πρωτοβουλίες μας για να κατανοήσει ο κόσμος ότι ψωνίζοντας στα πολυκαταστήματα και τις υπεραγορές τελικά στερείται χρήματα που θα επέστρεφαν σε αυτόν.
«Το να πηδώ και να γελώ για να λένε πως δεν πεινώ» δεν κάνει ταμείο.
Αυτά είναι για μας εξωστρέφεια και αυτή την εξωστρέφεια υπηρετούμε.
Το θέμα του θερινού πενθημέρου έκλεισε για φέτος. Το μήνυμα όσων πήραν μέρος στη διαδικασία είναι αδιαμφισβήτητο. Σας προβληματίζει το ενδεχόμενο έμποροι της πόλης να αγνοήσουν την απόφαση και να ανοίξουν τα Σάββατα;
Για μένα ανεξάρτητα από τις φωνές που κατακρίνουν το Δ.Σ. γιατί έκανε νέα σύσκεψη, πιστεύω ότι έπραξε σωστά παρά το γεγονός ότι έχουν σε πολλά δίκιο, όσοι το θεώρησαν ανεπίτρεπτο καταστατικά και συνδικαλιστικά.
Η σύσκεψη ήταν ανοιχτή, συμμετείχαν με λόγο και ψήφο και δεκάδες έμποροι, που δεν είναι σήμερα μέλη του Συλλόγου και η ονομαστική φανερή ψηφοφορία διασφαλίζει απόλυτα το αποτέλεσμα.
Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ήταν συντριπτικό υπέρ του πενθημέρου. Τα ποσοστά δε ανάμεσα στο υπέρ και κατά ήταν στα ίδια επίπεδα και στην ψήφο των μη μελών καταρρίπτοντας το σχετικό μύθο περί διαφωνούντων μη μελών.
Το σημαντικό αυτή τη στιγμή, δεν είναι αν κάποιοι ανοίξουν, όπως δεν θα ήταν και το αν καταργούνταν το 5θήμερο ή τροποποιούνταν. Το σημαντικό είναι άλλο. Δηλαδή πως κάποιος που ζητά νέα σύσκεψη και γίνεται δεκτό το αίτημα του μετέχει στη σύσκεψη, καταθέτει τις απόψεις του και ψηφίζει, όταν αποτυγχάνει να γίνει πλειοψηφία, δηλώνει ότι θα την περιφρονήσει. Η αξιοπρέπεια ξέρετε για μένα πρέπει να είναι ακριβότερη από όποια αναμενόμενα ευρουδάκια.
Σημαντικό επίσης είναι ότι μέσα ενημέρωσης πρωτοστατούν στην κατασυκοφάντηση της συντριπτικής πλειοψηφίας, προβάλλοντας μονομερώς τις ατομικές επιλογές ελάχιστων, Σφυροκοπούν το Σύλλογο για τα οκτώ Σάββατα και αποσιωπούν όλα όσα λέει για τα επερχόμενα οικονομικά και κοινωνικά «σάβανα».
Τέλος σημειώνω: «Πηλιογούσηδες» πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν, όπως και αυτοί που τους δημιουργούν.. Σημασία έχει ότι η δημοκρατικότητα της διαδικασίας και η αποκάλυψη της προσπάθειας ευνουχισμού της πλειοψηφίας από μηχανισμούς και «μπροστινούς», ανεξάρτητα αν δυνάμωσαν τη συνοχή του Συλλόγου και απέναντι στις τέσσερες (4) αιτήσεις διαγραφής, έφεραν είκοσι εννιά (29) αιτήσεις εγγραφής, δεν θα μείνει αναπάντητη. Το Δ.Σ. μέσα στον Ιούλη θα μιλήσει καθαρά για το ποιοι και γιατί «μπροστινοί» ή από πίσω σήκωσαν το θέμα, αναδεικνύοντας το μικρό σε μέγιστο και συνειδητά αγνοώντας και περιφρονώντας τα σημαντικά.
Ούτε ασφαλώς θα αποτελέσει άλλοθι για καμία συμπεριφορά και πράξη, «το έκανα για να μην χάσω τη δουλειά μου και τη φουκαριάρα μάνα μου».
Ενδεικτικό πάντως είναι ότι ένας μεγάλος αριθμός εμπόρων δεν είναι μέλος του Συλλόγου. Αποδέχεστε κάποια ευθύνη δική σας, ως διοίκησης του ΕΣΑ για το γεγονός αυτό;
Ένας να μην είναι, μας προβληματίζει, γιατί κάθε φωνή που λείπει μειώνει την πραγματική ένταση της φωνής μας κι αυτό μας στενοχωρεί. Εδώ όμως πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ο συνδικαλισμός είναι προαιρετικός και για να συμμετέχεις σ’ αυτόν πρέπει να σε διακρίνει η συλλογικότητα στη δράση και η κοινωνική ευαισθητοποίηση. Η συμμετοχή όμως στον Εμπορικό Σύλλογο, ειδικά του Αγρινίου, χρειάζεται και κάτι παραπάνω. Χρειάζεται τόλμη και αποφασιστικότητα, γιατί εδώ και πάρα πολύ καιρό, δεκαετίες τώρα, έχει επιλέξει το δρόμο της σύγκρουσης.
Ο ΕΣΑ καταγγέλλει δημόσια ακόμα και τον συνάδελφο που έχει ανασφάλιστο υπάλληλο, που παίζει με τα πορτο-παράθυρα του νόμου και τυχοδιωκτεί με προωθητικές ενέργειες και δήθεν προσφορές, τον καταναλωτή που φουσκώνει την κάρτα του για να παραμείνει στον κοσμικό του κύκλο και την νεόπλουτη παρέα του.
Είναι υπαρκτό το ερώτημα, ποιοι και γιατί δεν είναι μέλη; Ποιοι και γιατί διαγράφηκαν από μέλη;
Θα μπορούσα να αφηγηθώ αρκετά περιστατικά που φέρανε τον Σύλλογο απέναντι και σε συναδέλφους της πόλης για σημαντικά ηθικά ζητήματα για μας. Όμως η οικονομία της συνέντευξης δεν το επιτρέπει.
Ο σύλλογος κάθε χρόνο και μάλιστα δύο φορές τον χρόνο κάνει πρόταση εγγραφής προς όλους. Τη δημοσιοποιεί με ανοιχτή επιστολή η οποία απευθύνεται σε όλους τους εμπόρους της πόλης με τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Γίνε μέλος τώρα». Η ενεργή συμμετοχή των εμπόρων λοιπόν στις δράσεις του και τις οργανωτικές του διαδικασίες πέρα από το ότι είναι ζητούμενο θεωρούμε ότι θα έπρεπε να είναι και μόνος δρόμος.
Ο σύλλογος μας οφείλει την ύπαρξη και τη δύναμη του στις ασυμβίβαστες επιλογές του και στην συνεχή διεκδίκηση μιας καλύτερης επαγγελματικής και κοινωνικής ζωής για τον μικρομεσαίο έμπορο της πόλης μας.
Είναι όμως απολύτως ψέματα, όλοι αυτοί οι αριθμοί που εμφανίζονται είτε για το πόσοι είναι οι έμποροι είτε για το πόσα είναι τα μέλη του συλλόγου, είτε για το πόσοι ψηφίζουν στις εκλογές μας. Ένα θα σας πω. Ο σύλλογος μας είναι από τους μαζικότερους πανελλαδικά με βάση τα εν δυνάμει μέλη του, η κάλυψη του ξεπερνά το 74% και βέβαια θα πρέπει να συνυπολογιστεί και το ότι είναι σύλλογος με απαιτήσεις από τα μέλη του σε όλα του τα επίπεδα.
Καθώς έχει περάσει ένα εύλογο διάστημα της εφαρμογής του μέτρου της ελεγχόμενης στάθμευσης επιμένετε στην έντονη αντίθεση σας απέναντι του;
Θα έλεγα ότι χρησιμοποιείτε ένα επίθετο που αφορά το αποτέλεσμα της άποψης και της θέσης μας και όχι αυτή καθ’ αυτή την θέση μας. Το αν τη θέση μας αυτή την υποστηρίζουμε έντονα δεν το κάνουμε για να χαρακτηριστεί ως τέτοια, αλλά αυτό το επιβάλλει η αλήθεια που δομεί αυτή τη στάση.
Εκείνο που εμείς κάνουμε είναι να βλέπουμε και το δέντρο και το δάσος. Το μέτρο της ελεγχόμενης στάθμευσης το συνδέουμε απόλυτα με τις πεζοδρομήσεις, τις κατευθύνσεις και το πλάτος των οδών, το κυκλοφοριακό συνολικά. Με κριτήριο και επιδιώξη, η ιστορική και σύγχρονη δυναμική της πόλης, δηλαδή η αγορά της να μην απαξιωθεί, το εμπορικό της κέντρο, να μην καταστεί μουσειακό έκτρωμα, ούτε να εκτραπεί αντικαθιστώντας η παροχή υπηρεσίας το εμπόριο. Όσο αντίθετοι είμαστε με την «δικτατορία» του αυτοκινήτου, αλλά τόσο είμαστε με την φιλοσοφία παρεμβάσεων που έχουν ως αποτέλεσμα για να γλυτώσεις: να μην μπεις στην αγορά.
Επιγραμματικά λοιπόν, για μας, ζητούμενα και διεκδίκησης θέματα αποτελούν:
Ευέλικτα, συνεχούς ροής μέσα μαζικής μεταφοράς δημόσιου χαρακτήρα χωρίς κερδοσκοπική κοστολόγηση.
Στοχευόμενοι χώροι αποκλειστικά φορτοεκφόρτωσης
Δημόσιοι δωρεάν χώροι παρκινγκ σε άμεση επαφή με την αγορά της πόλης και με τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Να γίνει κατανοητό ότι: Οι δημοτικοί φόροι και τέλη, τα τέλη κυκλοφορίας που κεντρικά πληρώνουμε είναι ήδη υπέρογκα και δυσβάσταχτα. Χρέος του Δήμου είναι να διεκδικήσει ζητώντας προς τούτο την συμπαράσταση των δημοτών πόρους από την κεντρική εξουσία και όχι να την αντιγράφει σε φοροεισπρακτικές τακτικές.
Οι δημόσιοι χώροι δρόμοι και οι χρήστες τους να μην εκχωρούνται σε ιδιωτικές εταιρείες.
Τα «οράματα» και οι «εμπνεύσεις» να μην αγνοούν τα χαρακτηριστικά της πόλης την κινητήρια δύναμή της και την δίχως λαβύρινθους προσέγγισης στο κέντρο της.
Η δημοτική αστυνομία να είναι στην υπηρεσία των δημοτών για το σύνολο των αρμοδιοτήτων της όπως π.χ. τον έλεγχο του παρεμπορίου την αναρχία των λαϊκών αγορών, την τήρηση της καθαριότητας και της ευταξίας στην πόλη και όχι αποκλειστικά παρκοεισπράχτορες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου