Ο μικροαστός

του Κ. Σκεύη

Ανήκω στη μεσαία τάξη. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου, καν, έμπορο. Οικονομικά, είμαι ένας μικροαστός.
Πολλές από τις πρακτικές που εφαρμόζω στην εργασία μου δεν προσιδιάζουν σε έμπορο, αλλά υπακούουν στις αρχές μου. Δεν τις ζυγίζω με το χρήμα, αλλά με την προσωπική μου εντιμότητα.
Προσωπικά, είμαι επαναστατικός. Πιστεύω στη Λαϊκή Συνταγματική Δημοκρατία (Αριστοκρατία του Λαού), όπως την εννοώ εγώ κι όπως ποτέ δεν εφαρμόστηκε σε κανένα πολιτικό και κρατικό μόρφωμα.
Μπορώ να διαχωρίζω τις θέσεις μου, από το ρόλο που καλούμαι να διαδραματίσω στα διάφορα συλλογικά όργανα.
Τα χαρακτηριστικά αυτού του ρόλου, ορίζονται από τη φύση του οργάνου, τις ανάγκες, τις επιθυμίες και το επίπεδο συνειδητοποίησης αυτών που εκπροσωπούνται, καθώς κι από τη δυναμική – νοητική και πρακτική – των εκπροσώπων – μελών (συντρόφων) του οργάνου. Επίσης, από τις αντοχές ή τον ενθουσιασμό μου.
Ο εμπορικός σύλλογος Ηγουμενίτσας είναι ένα συνδικαλιστικό όργανο μιας μερίδας της μικροαστικής τάξης. Παράλληλα, το εμπόριο, η οικονομία είναι όργανο κι αποτέλεσμα μιας πολιτικής επιλογής. Η διάσταση ανάμεσα στα δυο είναι προφανής.
Υπάρχουν συνδικαλιστές – με την καλή έννοια – που υπηρετούν το πρώτο κι άλλοι που αποκαλύπτουν το δεύτερο. Η διάσταση ανάμεσα στην κεντροδεξιά και στον σοσιαλισμό.
Έχω προσπαθήσει πολύ για να μάθω να ακούω και να αφουγκράζομαι. Είμαι πεπεισμένος ότι η πρακτική εφαρμογή των ιδεών μου δεν θα ικανοποιηθεί μέσα από την ενασχόλησή μου με τα συνδικαλιστικά όργανα των εμπόρων.
Έτσι, γνωρίζω πολύ καλά ότι οι συνάδελφοι – μικροαστοί δεν θα πειστούν από τη «διαφώτισή» μου, ούτε καν μέσω μιας συμμετοχικής, καθημερινής προσέγγισης, οι συνδικαλιστές κεντροδεξιοί δεν θα συμφωνήσουν με την αναγκαιότητα της αναγωγής στον κεντρικό, καπιταλιστικό σχεδιασμό, ως υπαίτιου για την καθημερινή μας κατάσταση, οι δε κομμουνιστές συνδικαλιστές θα θεωρούν, πάντα, την καθημερινότητα των εμπόρων, ως ταπεινή απόφυση μιας μη συνειδητοποιημένης δράσης του κεφαλαίου.
Για μένα, όλοι έχουν το δίκιο τους (Σημείωση: επανάσταση, χωρίς ταυτόχρονη επιβολή μιας ελεύθερης, ανθρωπιστικής παιδείας, θα είναι, εκ των ουκ άνευ, αποτυχημένη).
Η πιθανή ενασχόλησή μου στον συνδικαλισμό φέρει ορισμένα χαρακτηριστικά, στο επίπεδο της μικροπολιτικής.
Το ένα είναι το επίπεδο αυτών που αποτελούν τα μέλη. Έμποροι με πολλά μικρά, καθημερινά προβλήματα, με μικρή, πολιτική συνείδηση και κατά βάση ηττοπαθή αντίληψη, θα θελήσουν να αφήσουν το στίγμα τους, επεμβαίνοντας στο μερικό κι ελπίζοντας πως ο συνδικαλισμός θα επιφέρει αλλαγές στο εμπόριο της πόλης, άσχετα από το γενικό περιβάλλον.
Δεν σκοπεύω να γίνω οδηγητής γι’ αυτούς, ούτε «Ερμαϊκή Στήλη» που θα τους υποδείξει τις κατευθύνσεις. Σαν μέρος του συνόλου και δίχως να εξαρτώ την προσωπική μου επάρκεια από αυτό, θα τους προτείνω μια άλλη λογική αλληλουχία.
Δεδομένο είναι το ότι θα υπάρξει μια αντίρροπη τάση, που θα αντιμετωπίσει τον Σύλλογο ως κομμάτι της αντίδρασης της εργαζόμενης – παραγωγικής τάξης και θα «συγκρουστεί» με την παραπάνω αντίληψη ή θα προσπαθήσει να την απορροφήσει.
Δεν θα γίνω το «όπλο» αυτής της προσπάθειας γιατί δεν με εκφράζει. Δεν θεωρώ τον Σύλλογο «πεδίο, δόξης λαμπρό». Δεν θα γίνω ο ουδέτερος πόλος ανάμεσα σε αντιτιθέμενες απόψεις, ούτε θα εναρμονιστώ με καμία κυρίαρχη – τελικά – αντίληψη, η οποία θα είναι σε σύγκρουση με τις αρχές μου.
Η οικονομική κατάσταση των εμπόρων, η διαχείρισή της από την εξουσία και την προπαγάνδα, η πολιτική πρόταση όσων την αρνούνται και ο δεδομένος ξεπεσμός της μεσοαστικής τάξης επιφέρουν νέα χαρακτηριστικά στον συνδικαλισμό – των εμπόρων.
Χρειάζεται προσεκτική αντιμετώπιση ο συνδικαλισμός, σήμερα, για να μην εκπέσουν οι ουδέτεροι εμπορικοί σύλλογοι είτε στα νύχια της νεοφιλελεύθερης μασονίας είτε να ταχθούν ως παραρτήματα του ΠΑΜΕ. Και τα δυο θα στρέψουν μακριά τους εμπόρους.
Όπως άλλαξε το μικρεμπόριο, τα τελευταία 30 χρόνια, έτσι μεταλλάσσεται κι ο συνδικαλισμός. Δεν γίνεται πιο «πλαδαρός», πρέπει να γίνει πιο διορατικός.
Βαθιά συντηρητικός στην κοινωνική μου παρουσία, αρνητής του καπιταλισμού, σκεπτικιστής του κομμουνισμού, με ευθύνη κι ώτα ευήκοα απέναντι στους νέους συναδέλφους, που δεν πιστεύουν σε τίποτα, φοβούνται, δεν γνωρίζουν κι εμπιστεύονται τον πρώτο τυχόντα, λειτουργώ με βάση τις αρχές και το νου μου.
Έχω ένα όραμα κι ένα πρόγραμμα, τα οποία θα σμιλευτούν μέσα στην αδηφάγο πραγματικότητα. Στα πλαίσια της πλειοψηφίας και της δημοκρατικότητας θα υποβάλω μια μια τις προτάσεις μου, κρατώντας αποστάσεις από κάθε τάση που μπορεί να υπάρχει, περιμένοντας καρτερικά τον εργατικό συνδικαλισμό να γιγαντωθεί και να μας συμπαρασύρει.
Φαντάζομαι πως γίνεται αντιληπτό, ότι δεν σκοπεύω να μείνω «καρικατούρα» της συλλογικότητας, παρατηρώντας να πραγματοποιούνται τα οράματα των όποιων άλλων, τα οποία, μπορεί να με εκφράζουν ή να τα μισώ, σε ανθρώπινο επίπεδο, αλλά δεν μπορώ να τα υπηρετώ σε βάρος των ιδεών μου.
Εκτιμώ, ότι είναι δημοκρατική κι όχι προσωπική στάση το να αποχωρεί κάποιος από σχήματα, συνδικαλιστικά ή μη, που δεν του δίνουν διέξοδο στη σκέψη και στη δράση του.
Δεν αποτελεί απειλή, αλλά τίμια στάση. «Υπάρχεις εκεί που το σύνολο εκτιμά, όχι μόνο τον αγώνα σου, αλλά τη θέση σου».

Δεν υπάρχουν σχόλια: