ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, Η ΑΜΕΣΗ ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μόλις συμπλήρωσε 6 μήνες διακυβέρνησης κι όμως, φαίνεται σαν να έχουν περάσει 10 χρόνια.

Οι πολίτες της έδωσαν ευρεία πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι νομιμοποιείται να εφαρμόσει την πολιτική που ασκούν «επί χάρτου» τα στελέχη της.
Η πλειοψηφία την οποία έλαβε, αφορούσε στο κυβερνητικό πρόγραμμα που παρουσίασε πριν τις εκλογές. Δεν ήταν «εν λευκώ» πλειοψηφία.
Μίλησε για απόθεμα χρημάτων στα ταμεία και για βελτίωση της οικονομικής κατάστασης του λαού. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι ο απελθών πρωθυπουργός είχε δηλώσει, ξεκάθαρα, ότι αν επανεκλεγεί, θα λάβει σκληρά μέτρα και αυτή του η θέση καταβαραθρώθηκε, εκλογικά. Άλλα κόμματα, επίσης, δήλωσαν ότι το ΠΑΣΟΚ θα λάβει τα ίδια σκληρά μέτρα, αλλά δεν έγιναν πιστευτά και δεν ανέβασαν τα εκλογικά τους ποσοστά.

Ο λαός, στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, δεν εξέλεξε κυβέρνηση για να εφαρμόσει κανένα πρόγραμμα σταθερότητας, καμιά μείωση στους μισθούς, καμιά αύξηση στην άμεση και στην έμμεση φορολογία, καμία κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος.

Οι μικρομεσαίοι έμποροι, βιοτέχνες κι επαγγελματίες δεν υπερψήφισαν τη νέα κυβέρνηση για να φτωχύνει τους ίδιους και τους καταναλωτές τους, για να πνιγούν στα δάνεια και στα χρέη.

Εν τω μεταξύ, καταρρίφθηκε η μυθοπλασία, πως δεν γνώριζαν την οικονομική κατάσταση της χώρας, αφού είχαν πλήρη ενημέρωση από την Τράπεζα της Ελλάδας.

Τα ΜΜΕ βοηθούν πολύ τη νέα κυβέρνηση, αλλά τα «εγκλήματα» είναι πολλά και δεν «μαζεύονται» με καμία προπαγάνδα. Οι συνδικαλιστικές συνομοσπονδίες δέχονται σκληρά χτυπήματα από τους πραγματικούς συνδικαλιστές και βρίσκονται σε αμηχανία.

Τώρα, καθώς οι «φήμες» της προσφυγής στο ΔΝΤ και της εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη κλιμακώνονται, αποτελεί ύστατο χρέος να αντιληφθεί ο πρωθυπουργός ότι φέρει βαρύτατη ιστορική ευθύνη απέναντι στο μέλλον των ελλήνων, να «συντάξει» νέο «κοινωνικό συμβόλαιο» με το λαό.

Χρησιμοποιούμε καταχρηστικά τη φράση, γιατί «κοινωνικά συμβόλαια» υπογράφονται σε συνθήκες απόλυτης κι όχι κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, παρά τα λεγόμενα του Ανδρέα Παπανδρέου.

Σε κάθε περίπτωση, έστω της τρομοκράτησης που έχουν υποστεί οι πολίτες από αυτούς που έχουν αμύθητο πλούτο και καθορίζουν τη μορφή της ενημέρωσης που θα λάβουμε, για να πληρώσουμε εμείς κι όχι οι ίδιοι, αποτελεί ελάχιστη υποχρέωση για τους κυβερνώντες να προσφύγουν στην κάλπη, λέγοντας πια την αλήθεια.

Να μας ξαναζητήσουν να τους ψηφίσουμε για να διαλύσουν το κράτος πρόνοιας, να στηρίξουν τις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις και τις πολυεθνικές, να ιδιωτικοποιήσουν τα πάντα και να θησαυρίσουν οι τράπεζες.

Για να δούμε ποια ποσοστά θα λάβουν.

Απλώς θα χρειαστεί λίγη ένταση της χρεοτρομοκρατίας κι ίσως επανεκλεγούν. Ή θα δούμε τέτοιες εκπλήξεις, που θα «κουνηθεί» συθέμελα η Ευρώπη!

Σημείωση: κάποιες κακές γλώσσες υποστηρίζουν ότι στο λεξιλόγιο του ΔΝΤ είναι άγνωστες δύο ελληνικές λέξεις: «πρόνοια» και «συντάξεις»!!!