Δεν χρειαζόταν να έχει κανείς διδακτορικό στα οικονομικά για να καταλάβει πως το Πρόγραμμα Σταθερότητας – το επονομαζόμενο και Πρόγραμμα Φτώχειας – θα κατέληγε σε ένα οικονομικό φιάσκο για το μικρομεσαίο εμπόριο.
Οι μειώσεις των μισθών, των συντάξεων, οι περικοπές στα επιδόματα, η αύξηση των έμμεσων φόρων, η κατάργηση του αφορολόγητου ορίου και τα λοιπά, σοσιαλιστικά μέτρα, δεν άφηναν περιθώριο για παρερμηνείες: η κατανάλωση θα είχε ραγδαία πτώση και θα οδηγούσε σε λουκέτο χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις.
Βέβαια, δεν ήταν αποτέλεσμα λάθους οι αποφάσεις της κυβέρνησης: ως τυπική νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, ταγμένη στην υπηρεσία ενός βάρβαρου καπιταλισμού όφειλε να πάρει αυτά τα μέτρα.
Όταν οι «αγαπημένοι σου» κεφαλαιοκράτες παραπαίουν δεν έχεις περιθώρια για συναισθηματισμούς.
Το Πρόγραμμα Ύφεσης οδεύει σε εκπλήρωση των στόχων του, που δεν είναι άλλοι από μια, τεραστίου μεγέθους, ανακατανομή του πλούτου – όσου είχε απομείνει – από το λαό στις Τράπεζες, στους Εφοπλιστές και...στους υπερπόντιους βιομηχάνους.
Κι ας σταματήσουμε να μιλάμε για το εξωτερικό χρέος.
Οι 20 μεγαλύτερες ευρωπαϊκές τράπεζες χρειάζονται 800 δις € τα επόμενα χρόνια για να μην πτωχεύσουν.
Στην Ελλάδα, άλλα 10 δις € θα τους δώσει σύντομα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Που θα τα βρει;;;
Το...φτερούγισμα τρισεκατομμυρίων στο χρηματιστήριο, την περίοδο Σημίτη, ωχριά μπροστά σ’ αυτή την καταστροφή της μεσαίας τάξης που προοιωνίζεται, σήμερα.
Όσο για τον Καραμανλή, αυτός, πια, φαντάζει σαν...αριστερός ηγέτης που χάθηκε στη μετάφραση!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου