Από το βράδυ της πρώτης Κυριακής, τόσο ο πρωθυπουργός όσο και στελέχη του κυβερνώντος κόμματος έσπευσαν να ερμηνεύσουν αυτό το κύμα της αποχής: δήλωσαν πως δεν αποτελεί αποδοκιμασία της πολιτικής τους και δεν αποτελεί επιδοκιμασία προς οποιαδήποτε άλλη πολιτική πρόταση. Πως ο λαός στηρίζει την κυβέρνηση. Σωστό ή λάθος;
Δεν έχει καμία σημασία, άλλωστε ο "νεκρός" δεν έχει περιθώρια για αντεπιχειρήματα. Η αποχή, ως πράξη πολιτικής ουδετερότητας, δύναται να ερμηνευθεί κατά το δοκούν ή...το συμφέρον. Όποιος έχει κάτι να δηλώσει το κάνει στην κάλπη. Έπειτα οφείλει να σωπάσει.
Η αποχή είναι γέννημα της προπαγάνδας των κομμάτων εξουσίας. Αναπαράγεται στο δρόμο με εκφράσεις όπως "κι οι 300 είναι κλέφτες" κι υπάρχει για να διαιωνίζεται η νομή της εξουσίας στους ίδιους.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη επιτυχία για το σύστημα να μοιράζονται οι ευθύνες, εξίσου, σε όσους κυβέρνησαν και σε όσους δεν κυβέρνησαν, σε όσους τα "έφαγαν" και σε όσους, όχι - κόμματα και λαό.
Η κάλπη αποκάλυψε την ίδια μοιρολατρική διάθεση που επιδεικνύει ο λαός τον τελευταίο χρόνο που μειώνεται βάναυσα το εισόδημά του. Γιατί αν δεν είναι έτσι, τότε πρέπει να περιμένουμε πολιτικές...επεμβάσεις ισχύος από αυτούς που απείχαν. Όλοι όμως ξέρουμε πως από αυτούς δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα. Μόνο σκόρπια παράπονα γαρνιρισμένα από αφελείς πολιτικούς στοχασμούς.
Η Ευρώπη των καρτέλ των τραπεζών και των πολυεθνικών αυτό το δώρο προσδοκά: ένα πλήθος πολιτικά ευνουχισμένων ανθρώπων που θα τους επιτρέψει να εφαρμόσουν, ανενόχλητοι, το σκληρότερο νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα του αιώνα.
Άν ο πρώτος χρόνος της οικονομικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ ήταν αποτέλεσμα των συστηματικών του προεκλογικών ψεμμάτων, ο δεύτερος θα έχει τη σφραγίδα της αποχής των πολιτών.
Ας μη κάνουμε σοβαρό κάτι που είναι προφανές: η αποχή δεν εκφράζει αποδοκιμασία, είναι αποτέλεσμα της ελλιπούς γνώσης των πολιτών για τις αιτίες της οικονομικής κρίσης, του εγκλωβισμού τους στο δρόμο που προτείνουν οι μεγαλοκαναλάρχες, είναι αποτέλεσμα δειλίας μπροστά στο βήμα μιας πραγματικής Αλλαγής του οικονομικού μοντέλου της χώρας.
Είναι μια ανώριμη πολιτική πράξη: "κρατάμε μουτράκια" στους κυβερνώντες για την πολιτική τους και τους δίνουμε το περιθώριο να συνεχίσουν. Το πολύ πολύ, στις επόμενες εκλογές να απέχουμε ξανά ή να ψηφίσουμε την άλλη όψη του ίδιου πολιτικού συστήματος. Ας είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, ακόμη ελπίζουμε πως δεν θα φτωχύνουμε.
Ακόμη και στη δεύτερη Κυριακή των Αυτοδιοικητικών εκλογών, που η αποχή θα μπορούσε να είναι πιο ανώδυνη, επειδή συμμετείχαν μόνο τα δυο κόμματα εξουσίας, πάλι δε είναι λύση: με 50% κι 60% αποχή τα ποσοστά των συνδυασμών που μετέχουν μετρώνται χωρίς αυτή. Για φανταστείτε στους 100 εγγεγραμμένους να ψήφιζαν 90 κι από αυτούς οι 50 λευκό; είναι το ίδιο;
Είναι το ίδιο να φτάσεις μέχρι την κάλπη για να δηλώσεις την αντίθεσή σου με το να σε πάρει ο ύπνος, ο ζεστός φθινοπωρινός ήλιος, να σε ναρκώσει το γλυκό κρασί αυτό το απομεσήμερο του Νοέμβρη, παρέα με φίλους που σήμερα κάνουν πολιτικές συζητήσεις στο φαγοπότι κι αύριο θα μπουν στη σειρά της οικονομικής αποψίλωσης;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου